Henryk Stypułkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Stypułkowski
pułkownik intendent pułkownik intendent
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1892
Wizna

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1938
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1938

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
Wyższa Szkoła Intendentury
Instytut Techniczny Intendentury
Kierownictwo Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego
Dowództwo Korpusu Ochrony Pogranicza

Stanowiska

dyrektor nauk
kierownik instytutu
kierownik KCZI
szef intendentury

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Henryk Gracjan Stypułkowski (ur. 23 grudnia 1892 w Wiźnie, zm. 20 stycznia 1938 w Warszawie) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 grudnia 1892 roku w Wiźnie, jako syn Franciszka[1] i Pelagii[2]. Podjął studia na politechnice. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w dziale prowiantury 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. 1 lipca 1916 roku awansował na chorążego, a 1 kwietnia 1917 roku na podporucznika[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 2 listopada 1921 roku do 15 września 1923 roku był słuchaczem I Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[5]. 9 listopada 1923 roku, po ukończeniu studiów, został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W czasie studiów pozostawał oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr X w Przemyślu[6]. W kwietniu 1924 został przydzielony do Wyższej Szkoły Intendentury na stanowisko asystenta[7]. W listopadzie tego roku został przeniesiony (z ważnością od 1 kwietnia 1924) do korpusu oficerów intendentów z równoczesnym wcieleniem do Departamentu VII MSWojsk., jako oddziału macierzystego i pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[8]. W następnym miesiącu został przesunięty na etatowe stanowisko pełniącego obowiązki stałego wykładowcy[9]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. 5 maja 1927 roku został przesunięty w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie na stanowisko dyrektora nauk[11][12]. W latach 30. był kierownikiem Instytutu Technicznego Intendentury[13]. 29 stycznia 1932 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów[14]. Był redaktorem czasopisma „Przegląd Intendencki”, w tym od 1926 do 1927 redaktorem naczelnym[15]. 1 października 1934 roku został przeniesiony do Kierownictwa Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego na stanowisko kierownika[16]. Następnie służył w dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie na stanowisku szefa intendentury. Pełnił funkcję prezesa Koła Oficerów Intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[17]. Był także członkiem Rady Administracyjnej Państwowych Zakładów Umundurowania w Warszawie[18].

Zmarł 20 stycznia 1938 roku w Warszawie[19]. Pochowany 24 stycznia 1938 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[17] (kwatera A19-7-14)[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-05-23].
  2. ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 64.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1306, 1315, 1503.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 378.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923 roku, s. 690.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 19 kwietnia 1924 roku, s. 228.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 662.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 stycznia 1925 roku, s. 28.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770, 783.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 313, 860.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.
  15. ↑ Przegląd Intendencki
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 270.
  17. ↑ a b Nekrolog ↓.
  18. ↑ Nekrolog 1 ↓.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 7.
  20. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  22. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
  23. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu nauki i wydawnictw wojskowych”.
  24. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 238.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Stypułkowski&oldid=69077754”