Henryk Wejman

Henryk Wejman

Biskup tytularny Sinitis
Henryk Wejman (2015)
Servire Deo Misericordiae Służyć Bogu Miłosierdzia
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1959 Choszczno
Biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński
Okres sprawowania	od 2014
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	archidiecezja szczecińsko-kamieńska
Prezbiterat	15 kwietnia 1984
Nominacja biskupia	22 listopada 2014
Sakra biskupia	20 grudnia 2014

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	20 grudnia 2014
Miejscowość	Szczecin
Miejsce	bazylika archikatedralna św. Jakuba
Konsekrator	Celestino Migliore
Współkonsekratorzy	Andrzej Dzięga Grzegorz Kaszak

Henryk Wejman (ur. 17 grudnia 1959 w Choszcznie) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, biskup pomocniczy szczecińsko-kamieński od 2014.

Życiorys

Urodził się 17 grudnia 1959 w Choszcznie. Brat księdza Grzegorza Wejmana, historyka Kościoła. W latach 1974–1978 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Choszcznie, uzyskując świadectwo dojrzałości. W 1978 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym dla diecezji szczecińsko-kamieńskiej w Gościkowie-Paradyżu, które od 1981 kontynuował w Szczecinie. Święcenia prezbiteratu otrzymał 15 kwietnia 1984 w katedrze szczecińskiej przez posługę biskupa Kazimierza Majdańskiego, inkardynowany został do diecezji szczecińsko-kamieńskiej. Studia specjalistyczne w zakresie teologii duchowości odbył w latach 1986–1988 i 1988–1990 na Wydziale Teologii Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu. Tamże w 1988 uzyskał licencjat, a w 1990 doktorat nauk teologicznych na podstawie dysertacji Formazione all’obbedienza sacerdotale alla luce della dottrina del Concilio Vaticano II (Formacja do posłuszeństwa kapłańskiego w świetle doktryny Soboru Watykańskiego II). Pracę doktorską nostryfikował w 1991 na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Habilitację w zakresie teologii duchowości otrzymał w 1997 na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na podstawie rozprawy Miłosierdzie jako istotny element duchowości chrześcijańskiej. Studium z teologii życia wewnętrznego. W 2003 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych.

Pracował jako wikariusz w parafiach: Chrystusa Króla w Świnoujściu (1984–1985), św. Józefa w Szczecinie (1988–1989) i Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy w Szczecinie (1990). W międzyczasie pełnił funkcje kapelana Szpitala Klinicznego nr 2 w Szczecinie (1988), duszpasterza akademickiego (1988–1989) i służył jako pomoc duszpasterska w parafii św. Stanisława Kostki w Karnicach (1989). W 1991 był proboszczem parafii św. Kazimierza w Szczecinie, a w latach 1991–1993 parafii św. Brata Alberta w Szczecinie. W 1990 piastował stanowisko zastępcy dyrektora Diecezjalnego Domu Rekolekcyjnego. Od 1990 do 1991 był dyrektorem wydziału duszpasterskiego szczecińskiej kurii biskupiej. W 2009 został członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Był współorganizatorem I synodu metropolii szczecińsko-kamieńskiej. W 2008 został mianowany kanonikiem gremialnym Szczecińskiej Kapituły Katedralnej, a w 2013 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości.

W latach 1993–1998 był ojcem duchownym w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie. Podjął wykłady i seminaria z teologii duchowości w szczecińskim seminarium duchownym i w szczecińskiej filii Instytutu Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej. W latach 1998–1999 zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie prowadził wykłady z ontologii i z historii filozofii średniowiecznej. W latach 1999–2003 był zatrudniony jako profesor nadzwyczajny na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, sprawując tamże urząd prodziekana ds. sekcji zamiejscowych i prowadząc zajęcia z teologii duchowości. W 2004 powrócił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego i podjął wykłady z teologii duchowości. W 2004 został kierownikiem Katedry Teologii Moralnej i Duchowości, a w 2012 objął urząd dziekana Wydziału Teologicznego.

Wszedł w skład Polskiego Stowarzyszenia Teologów Duchowości, Polskiego Towarzystwa Teologicznego i Komisji Bioetycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego. Został ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej i Uczelnianej Komisji Akredytacyjnej. Jego zainteresowania naukowe dotyczą: relacji między alternatywnymi ruchami religijnymi a duchowością chrześcijańską, doświadczeń religijnych i mistycznych człowieka, zastosowania metod właściwych fenomenologii do teologii duchowości, duchowości miłosierdzia, a także komplementarności duchowości stanów życia w Kościele.

22 listopada 2014 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej ze stolicą tytularną Sinitis. Święcenia biskupie otrzymał 20 grudnia 2014 w bazylice archikatedralnej św. Jakuba Apostoła w Szczecinie. Udzielił mu ich arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce, któremu asystowali Andrzej Dzięga, arcybiskup metropolita szczecińsko-kamieński, i Grzegorz Kaszak, biskup diecezjalny sosnowiecki. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Servire Deo Misericordiae” (Służyć Bogu Miłosierdzia).

W Konferencji Episkopatu Polski został przewodniczącym Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Adwentystów Dnia Siódmego oraz Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, a także delegatem ds. Egzorcystów w Polsce i członkiem Rady Naukowej.

Linki zewnętrzne

• Henryk Wejman na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-11-11].
• Henryk Wejman [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-11-22]  (ang.).
• Henryk Wejman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-11-22] .
• Henryk Wejman w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-06-19].
• Publikacje Henryka Wejmana w bibliotece Polona. [dostęp 2022-02-25].