Henryk z Müllenark
| Data urodzenia |
przed 1190 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup Kolonii | |
| Okres sprawowania |
1225–1238 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1226 |
| Sakra biskupia |
20 września 1226 |
Henryk z Müllenark (ur. przed 1190, zm. 26 marca 1238) – arcybiskup Kolonii i książę-elektor Rzeszy od 1225.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Henryk pochodził z niezbyt znaczącego rodu możnowładczego, był synem hrabiego Hermana z Müllenark i Saffenbergu; jego krewnym był Henryk, hrabia Sayn[1]. Od 1211 pojawia się w źródłach jako prepozyt jednej z kapituł w Kolonii. W 1225 został wybrany na arcybiskupa Kolonii, kilka dni po śmierci zamordowanego poprzednika Engelberta z Bergu[1][2][3]. Wyświęcony na biskupa został 20 września 1226[2].
W arcybiskupim księstwie panowało ogromne napięcie[1]. Henryk uroczyście przysiągł zemstę mordercom swojego poprzednika[2][3], doszło do tumultów mieszczaństwa w Kolonii i Soest, a synowie księcia Limburgii Walrama III zniszczyli jeden z arcybiskupich zamków[2], jednak Henryk zdołał opanować sytuację. Za cenę pewnych koncesji porozumiał się z mieszczanami z Kolonii i Soest. Po śmierci Walrama doszedł też do porozumienia z jego synem Henrykiem (następcą Engelberta jako hrabia Bergu), uznając jego władzę w odziedziczonych ziemiach w zamian za odszkodowanie za zniszczony zamek i koniec sojuszu z Kolonią[1][2]. W 1226 schwytano i stracono jednego z morderców Engelberta, Fryderyka z Isenbergu[2].
W czasie swoich rządów Henryk toczył liczne spory z sąsiadami. W latach 1227–1232 trwał konflikt Henryka (sprzymierzonego z biskupem Osnabrücku) z hrabiami Tecklenburga, którzy wcześniej udzielili schronienia Fryderykowi z Isenberga[1][2][3]. W latach 1330–1333 Henryk toczył wojnę przeciwko księciu Limburgii i Bergu[2]. Toczył też spory z hrabiami Jülich i Kleve[1][2]. Wszystkie te konflikty negatywnie wpływały na finanse arcybiskupstwa; tym kłopotom Henryk próbował zaradzić zastawiając dobra. Mimo tych konfliktów Henryk przyczynił się znacznie do rozwoju terenów arcybiskupstwa, szczególnie dzięki licznym zasługom dla rozwoju miast[2]. Wielu ośrodkom miejskim z terenu arcybiskupstwa nadał prawa miejskie, m.in. Rees, Xanten i Rheinbergowi[1][2].
Udział Henryka w polityce ogólnoniemieckiej nie był znaczący[2][3]. W 1227 koronował na królową Małgorzatę austriacką, żonę Henryka (VII) Hohenstaufa (syna cesarza Fryderyka II)[1][2]. Wziął udział w negocjacjach między cesarzem i królem Anglii Henrykiem III i w 1235 posłował do Anglii, aby przywieźć cesarzowi jego narzeczoną, siostrę Henryka III Izabelę[1][2][3]. Gdy część kapituły postanowiła go oskarżyć w Rzymie, spotkał się w 1232 w Spoleto z papieżem Grzegorzem IX i uzyskał umorzenie procesu. Został pochowany w katedrze w Kolonii (jego grób się nie zachował)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Erich Wisplinghoff: Heinrich I. von Müllenark. W: Neue Deutsche Biographie. T. 8. Berlin: Duncker & Humblot, 1969, s. 363–364.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Stefanie Schild: Heinrich I. von Müllenark. [w:] Rheinische Geschichte [on-line]. 2015-08-27. [dostęp 2017-09-21].
- ↑ a b c d e Hermann Cardauns: Heinrich I.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 11. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1880, s. 529–530.