Herb Wieliczki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Herb gminy Wieliczka)
Herb Wieliczki
ilustracja
Typ herbu

miejski

Ostatnie zmiany

1938

Herb Wieliczki – jeden z symboli miasta Wieliczka i gminy Wieliczka w postaci herbu[1].

Wygląd i symbolika[edytuj | edytuj kod]

Herb przedstawia na niebieskiej tarczy w układzie symetrycznym narzędzia pracy górniczej koloru żółtego, w części centralnej znajduje się młot zwany „posółt”, a na obu stronach dwa kilofy[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy herb, który widnieje na wielu pieczęciach miejskich począwszy od XV wieku, nawiązywał do tradycji górniczych miasta[2]. Na jego tarczy zostały wyobrażone narzędzia używane przy wydobyciu soli: po obu stronach ustawionego pionowo posolczyka znajdowały się dwa kilofy z odwróconymi na zewnątrz ostrzami. Godło to było oficjalnym znakiem Wieliczki aż do roku 1594, kiedy to władze miasta znalazły się w posiadaniu Mierzączki. Kupując tę miejscowość od kanclerza królewskiego Jana Ocieskiego przejęły równocześnie jej herb: białego orła na czerwonym polu, z zawieszoną na piersi czerwoną tarczą z białym krzyżem. Do prawych szponów orła dodano posolczyk ze skrzyżowanymi kilofami, do lewych zaś wagę, symbolizującą wymiar sprawiedliwości – i tak powstał nowy herb Wieliczki. Od tej pory podczas pełnienia czynności urzędowych burmistrzowie zawieszali na szyi ryngraf z tym właśnie znakiem oraz łacińskim napisem "Armia Regiae Liberae Montanaquae Civitas Vielicensis 1594" (pol. Herb Królewskiego Wolnego Górniczego Miasta Wieliczka 1594). Do pierwotnego herbu miasto wróciło dopiero w 1938 roku[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Uchwała nr X/71/2003 Rady Miejskiej W Wieliczce z dnia 23 czerwca 2003 roku w sprawie: Statutu Gminy Wieliczka. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2020-10-22].
  2. Marian Gumowski: Herby miast polskich. Warszawa: Arkady, 1960, s. 338.
  3. Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 marca 1938 r. w sprawie zatwierdzenia herbu miasta Wieliczki.. eli.gov.pl. [dostęp 2023-03-26].
  4. Andrzej Plewako, Józef Wanag: Herbarz Miast Polskich. Warszawa: Arkady, 1994, s. 247. ISBN 978-83-213-3568-1.