Przejdź do zawartości

Herbert Achternbusch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herbert Achternbusch
Ilustracja
Achternbusch na 33. MFF w Monachium (2015)
Prawdziwe imię i nazwisko

Herbert Schild

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1938
Monachium

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 2022
Monachium

Zawód

pisarz, aktor, reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Gerda Achternbusch (1962-1989)

Lata aktywności

1971–2002

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Herbert Achternbusch, właśc. Herbert Schild (ur. 23 listopada 1938 w Monachium[1], zm. 10 stycznia 2022 tamże[2]) – niemiecki pisarz, aktor, reżyser i scenarzysta filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 listopada 1938 w Monachium, jako nieślubne dziecko. Był wychowywany przez babcię w Deggendorf w Lesie Bawarskim. W 1960 został adoptowany przez ojca, od tamtej pory nosi nazwisko Achternbusch[1]. W 1962 ożenił się z Gerdą, z którą ma czworo dzieci: Rut (ur. 1963), Andreasa (ur. 1964), Ritę (ur. 1966) i Judit (ur. 1968)[3].

Achternbush jest autorem opowiadań Die Alexanderschlacht (1971) i Die blaue Blume (1987) oraz powieści Der Tag wird kommen (1973)[4]. Karierę filmową rozpoczął na początku lat 70., kręcąc pierwsze filmy. W tym okresie nawiązał kontakty z Wernerem Herzogiem (napisał dla niego scenariusz do filmu Szklane serce), Volkerem Schlöndorffem i Margarethe von Trotta[5].

Film Duch (1982), którego Achternbusch był producentem, scenarzystą oraz w którym zagrał główną rolę, wywołał skandal w RFN. Duch opowiada o losach figury Jezusa Chrystusa, która wstała z krzyża w bawarskim klasztorze i za namową przeoryszy (Oberin) została kelnerem (Ober)[6]. Po emisji filmu Achternbusch został posądzony o obrazoburstwo, a petycję w sprawie konfiskaty jego filmu, ze względu na obrazę uczuć religijnych, podpisało 2000 osób[7]. W wyniku protestów społecznych minister spraw wewnętrznych Friedrich Zimmermann odmówił wypłacenia ostatniej transzy dofinansowania filmu, które wcześniej zostało Achternbuschowi przyznane. Reżyser nie zgodził się z tą decyzją i wytoczył proces Republice Federalnej Niemiec, który wygrał w 1992[8]. Ze względu na kontrowersyjną treść filmu, jego rozpowszechnianie na terenie Austrii zostało zakazane[9].

Skandal spowodowany premierą filmu Duch wpłynął na zmianę polityki filmowej w RFN. Władze rzadziej decydowały się finansować krytyczne i autorskie projekty, kładąc nacisk na produkcję większej liczby filmów rozrywkowych[10]. Zmiany te wraz ze śmiercią Rainera Wernera Fassbindera w 1982 bywają interpretowane jako koniec nowego kina niemieckiego[11].

Filmy Achternbuscha były prezentowane na MFF w Berlinie: Der Neger Erwin (1981) startował w konkursie głównym na 31. MFF w Berlinie, Duch (1982) – na 33. MFF w Berlinie[12], Wohin? (1988) na 38. MFF w Berlinie[13], a Hades (1995) na 45. MFF w Berlinie[14].

Za twórczość Achternbuschowi przyznano nagrody: w 1977 otrzymał Petrarca-Preis (odmówił jej przyjęcia, paląc nagrodę – czek na 20 000 DM)[15], w 1986 i 1994 – Mülheimer Dramatikerpreis, a w 2010 – Kasseler Literaturpreis[16].

Herbert Achternbusch zmarł w styczniu 2022[2].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Herbert Achternbusch. Literaturportal Bayern. [dostęp 2019-10-28]. (niem.).
  2. ↑ a b Herbert Achternbusch ist tot [online], sueddeutsche.de, 13 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-13].
  3. ↑ Herbert Achternbusch: Biography. IMDb. [dostęp 2019-10-28]. (ang.).
  4. ↑ Achternbusch Herbert, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-10-23].
  5. ↑ Hans-Michael Bock, Tim Bergfelder: The Concise Cinegraph: Encyclopaedia of German Cinema. 2009, s. 2. [dostęp 2019-10-28]. (ang.).
  6. ↑ Das Gespenst. filmportal.de. [dostęp 2019-11-08]. (niem.).
  7. ↑ Peter Malone: Screen Jesus: Portrayals of Christ in Television and Film. 2012, s. 247–248. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  8. ↑ Filmszene Bayern: Herbert Achternbusch. [zarchiwizowane z tego adresu]. (niem.).
  9. ↑ Reinhold Zwick: German Jesus Movies. W: Richard Walsh: T&T Clark Companion to the Bible and Film. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  10. ↑ Sabine Hake: German National Cinema. 2012, s. 179. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  11. ↑ Robert Reimer, Carol Reimer: The A to Z of German Cinema. s. xxxvii. [dostęp 2019-11-08]. (ang.).
  12. ↑ Programme 1983. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  13. ↑ Programme 1988. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  14. ↑ Programme 1995. Berlinale. [dostęp 2019-10-23]. (ang.).
  15. ↑ Herbert Achternbusch. Literaturportal Bayern. [dostęp 2019-11-08]. (niem.).
  16. ↑ Herbert Achternbusch. filmportal.de. [dostęp 2019-10-28]. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Herbert_Achternbusch&oldid=73657134”