Hermann Kövess von Kövesshaza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hermann Kövess von Kövessháza
Ilustracja
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1854
Temeszwar

Data i miejsce śmierci

22 września 1924
Wiedeń

Przebieg służby
Lata służby

1865–1918

Siły zbrojne

c. i k. Armia

Stanowiska

Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Komandor Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Odznaka Honorowa Austriackiego Czerwonego Krzyża Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Bertholda I (Badenia) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Order Zasługi Wojskowej z Mieczami i Koroną (wojenny, Bawaria) Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej Medal Liakat (Imperium Osmańskie) Medal Imtiyaz (Imperium Osmańskie) Medal Wojenny (Imperium Osmańskie) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria)

Hermann Kövess von Kövesshaza (ur. 30 marca 1854 w Temeszwarze, zm. 22 września 1924 w Wiedniu) – marszałek polny i ostatni Naczelny Dowódca cesarskiej i królewskiej Armii, protestant.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Hermann Kövess von Kövesshaza i August von Mackensen, 1916

Ukończył studia w wiedeńskiej Technische Militar-Akademie. We wrześniu 1872 promowany na porucznika otrzymał przydział do 2 pułku inżynieryjnego w Wiedniu. W 1896 awansował na pułkownika, a dwa lata później przejął dowództwo 23 pułku piechoty, stacjonującego w Wiedniu. W 1902 otrzymał swój pierwszy awans generalski. Szybka kariera Kövessa uległa nagłemu zahamowaniu w 1912, w związku ze skandalem o podłożu religijnym. W tym czasie dowodził XII Korpusem i tylko wsparciu cesarza Franciszka Józefa zawdzięczał pozostanie na stanowisku.

Początek I wojny światowej zastał go na froncie wschodnim, gdzie działał dowodzony przez niego korpus. W latach 1915–1916 dowodził 3 Armią, działającą na froncie serbskim. Pod jego dowództwem 3 armia zajmowała Belgrad i podjęła pościg za nieprzyjacielem w kierunku Czarnogóry i Albanii. Po zwycięstwie nad Serbią objął stanowisko gubernatora wojskowego obszaru okupowanego, którą to funkcję pełnił do lutego 1916. W latach 1916–1918 dowodził 7 armią, która miała za zadanie zablokować ewentualne uderzenie rosyjskie w kierunku Węgier. Oddziały dowodzone przez Kövessa nie tylko zablokowały Rosjan, ale przeprowadziły kontrnatarcie, zajmując Czerniowce. Za ten sukces Kövess otrzymał awans na marszałka polnego, a w sierpniu 1917 tytuł barona. Pod koniec wojny przeniesiony do Budapesztu, w listopadzie 1918 otrzymał stanowisko głównodowodzącego armii austro-węgierskiej. W 1919 przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Field Marshals of the Austro-Hungarian Army 1914-1918 [online], web.archive.org, 31 grudnia 2018 [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-31].
  2. a b c d e f g h i j k l m n Kövess [online], web.archive.org, 9 stycznia 2019 [dostęp 2022-12-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-09].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Mikietyński: Niemiecka droga ku Mitteleuropie. Polityka II Rzeszy wobec Królestwa Polskiego (1914-1916). Kraków: 2009, s. 268. ISBN 978-83-88737-09-1.
  • Priscilla May Roberts: World War One. ABC-CLIO: 2006, s. 1027–1028. ISBN 1-85109-879-8.