Hermogen (Oriechow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hermogen
Grigorij Oriechow
Arcybiskup krasnodarski i kubański
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

23 lub 28 grudnia 1929
Popowka

Data śmierci

1980

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup krasnodarski i kubański
Okres sprawowania

1978–1980

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia krasnodarska i kubańska

Śluby zakonne

1963

Diakonat

28 maja 1963

Prezbiterat

1963

Chirotonia biskupia

25 grudnia 1966

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 grudnia 1966

Konsekrator

Nikodem (Rotow)

Współkonsekratorzy

Filaret (Denysenko), Pitirim (Nieczajew), Melchizedek (Lebiediew), Filaret (Wachromiejew), Juwenaliusz (Pojarkow), Michał (Mudjugin)

Hermogen, imię świeckie Grigorij Wasiliewicz Oriechow (ur. 23 lub 28 grudnia 1929 w Popowce, zm. 1980) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1947 wstąpił do seminarium duchownego w Stawropolu, zaś po jego ukończeniu w 1952 podjął studia w Leningradzkiej Akademii Duchownej. W 1976 ukończył ją uzyskując tytuł kandydata nauk teologicznych. Po ukończeniu studiów podjął pracę w seminarium duchownym, którego był absolwentem, zaś od 1960 do 1963 wykładał katechezę, teologię moralną, liturgikę i wiedzę o sektach w seminarium w Łucku. 28 maja 1963 arcybiskup jarosławski i rostowski Nikodem (Rotow) wyświęcił go na diakona, następnie zaś na kapłana i wyznaczył do pracy duszpasterskiej w cerkwi Złożenia Szat we wsi Kriest. W tym samym roku ks. Oriechow złożył wieczyste śluby mnisze i został proboszczem cerkwi Opieki Matki Bożej w Perejasławiu Zaleskim oraz dziekanem dekanatu perejasławskiego.

W 1964 włączony do składu rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie, początkowo jako zastępca jej naczelnika (z godnością ihumena), zaś od grudnia tegoż roku – jako naczelnik. W 1965 otrzymał godność archimandryty, zaś w listopadzie 1966 został oficjalnym przedstawicielem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przy Patriarchacie Antiochii. Po miesiącu został wyświęcony na biskupa podolskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej, z zachowaniem pełnionej dotąd funkcji. W jego chirotonii jako konsekratorzy udział wzięli metropolita leningradzki i nowogrodzki Nikodem, arcybiskup kijowski i halicki Filaret, biskupi wołokołamski Pitirim, wołogodzki Melchizedek, dmitrowski Filaret, zarajski Juwenaliusz oraz tichwiński Michał. Od 1969 do 1972 był przedstawicielem Patriarchatu Moskiewskiego w Światowej Radzie Kościołów.

W 1971 na własną prośbę odszedł z pełnionej dotąd funkcji w Radzie; wcześniej, w lipcu tego roku, powierzono mu kierowanie eparchią wileńską i litewską. W 1972 przeniesiony do eparchii kalinińskiej i kaszyńskiej; od 1977 był arcybiskupem. W 1978 przeniesiony na katedrę krasnodarską i kubańską.

Zmarł w 1980.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]