Hermogen (Oriechow)
| ||
| ||
| arcybiskup krasnodarski i kubański | ||
| Kraj działania |  ZSRR
| |
| Data i miejsce urodzenia | 23 lub 28 grudnia 1929 Popowka | |
| Data śmierci | 1980 | |
| arcybiskup krasnodarski i kubański | ||
| Okres sprawowania | 1978–1980 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Inkardynacja | Eparchia krasnodarska i kubańska | |
| Śluby zakonne | 1963 | |
| Diakonat | 28 maja 1963 | |
| Prezbiterat | 1963 | |
| Sakra biskupia | 25 grudnia 1966 | |
| |||||||||
| Data konsekracji | 25 grudnia 1966 | ||||||||
| Konsekrator | Nikodem (Rotow) | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Filaret (Denysenko), Pitirim (Nieczajew), Melchizedek (Lebiediew), Filaret (Wachromiejew), Juwenaliusz (Pojarkow), Michał (Mudjugin) | ||||||||
| |||||||||
Hermogen, imię świeckie Grigorij Wasiliewicz Oriechow (ur. 23 lub 28 grudnia 1929 w Popowce, zm. 1980) – rosyjski biskup prawosławny.
W 1947 wstąpił do seminarium duchownego w Stawropolu, zaś po jego ukończeniu w 1952 podjął studia w Leningradzkiej Akademii Duchownej. W 1976 ukończył ją uzyskując tytuł kandydata nauk teologicznych. Po ukończeniu studiów podjął pracę w seminarium duchownym, którego był absolwentem, zaś od 1960 do 1963 wykładał katechezę, teologię moralną, liturgikę i wiedzę o sektach w seminarium w Łucku. 28 maja 1963 arcybiskup jarosławski i rostowski Nikodem (Rotow) wyświęcił go na diakona, następnie zaś na kapłana i wyznaczył do pracy duszpasterskiej w cerkwi Złożenia Szat we wsi Kriest. W tym samym roku ks. Oriechow złożył wieczyste śluby mnisze i został proboszczem cerkwi Opieki Matki Bożej w Perejasławiu Zaleskim oraz dziekanem dekanatu perejasławskiego.
W 1964 włączony do składu rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie, początkowo jako zastępca jej naczelnika (z godnością ihumena), zaś od grudnia tegoż roku – jako naczelnik. W 1965 otrzymał godność archimandryty, zaś w listopadzie 1966 został oficjalnym przedstawicielem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przy Patriarchacie Antiochii. Po miesiącu został wyświęcony na biskupa podolskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej, z zachowaniem pełnionej dotąd funkcji. W jego chirotonii jako konsekratorzy udział wzięli metropolita leningradzki i nowogrodzki Nikodem, arcybiskup kijowski i halicki Filaret, biskupi wołokołamski Pitirim, wołogodzki Melchizedek, dmitrowski Filaret, zarajski Juwenaliusz oraz tichwiński Michał. Od 1969 do 1972 był przedstawicielem Patriarchatu Moskiewskiego w Światowej Radzie Kościołów.
W 1971 na własną prośbę odszedł z pełnionej dotąd funkcji w Radzie; wcześniej, w lipcu tego roku, powierzono mu kierowanie eparchią wileńską i litewską. W 1972 przeniesiony do eparchii kalinińskiej i kaszyńskiej; od 1977 był arcybiskupem. W 1978 przeniesiony na katedrę krasnodarską i kubańską.
Zmarł w 1980.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
| Poprzednik Juwenaliusz (Pojarkow) |
Naczelnik rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie 1964 – 1966 |
Następca Antoni (Zawgorodny) |
|
| Poprzednik Innocenty (Leofierow) |
Biskup kaliniński 1972 – 1978 |
Następca Aleksy (Konoplow) |
| Poprzednik Aleksy (Konoplow) |
Biskup krasnodarski 1978 – 1980 |
Następca Włodzimierz (Kotlarow) |
