Heterogaster artemisiae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heterogaster artemisiae
Schilling, 1829
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Rodzina

sienikowate

Rodzaj

sienik

Gatunek

Heterogaster artemisiae

Synonimy
  • Phygadicus artemisiae (Schilling, 1829)
  • Cymus artemisiae (Schilling, 1829)
  • Heterogaster coronillae Kolenati, 1845

Heterogaster artemisiaegatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny sienikowatych. Zamieszkuje krainę palearktyczną od Półwyspu Iberyjskiego i Afryki Północnej po Chiny. Żeruje na macierzankach.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1829 roku przez Samuela Petera Schillinga[1][2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pluskwiak o ciele długości od 4,6 do 5,6 mm[3]. Wyglądem przypomina inne sieniki i płyćce. Od tych ostatnich odróżnia się m.in. lekko wklęśniętymi krawędziami bocznymi przedplecza oraz naprzemiennym, ciemnym i jasnym obrączkowaniem goleni, zwłaszcza ostatniej ich pary[4]. Od sienika pokrzywnika odróżnia się mniejszymi rozmiarami ciała, brakiem długich włosków na głowie i przedpleczu[5] oraz wyraźnie widocznym zębem na spodzie przednich goleni[4]. Dwukolorowe, ale głównie jasne czułki odróżniają ten gatunek zarówno od sienika pokrzywnika, jak i Heterogaster cathariae[6][5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Owad ten należy do mezofili terenów otwartych[7]. Zasiedla murawy i łąki, zwłaszcza o podłożu wapiennym lub piaszczystym. Jest fitofagiem ssącym soki różnych gatunków macierzanek, w tym tymianku[3][4]. Bytuje pod w kępkach rośliny żywicielskiej i pod nimi, ale przy słonecznej pogodzie chętnie fruwa i wędruje po wyższej roślinności[4]. Przypuszczalnie z tego zachowania wynikają doniesienia o rzekomym żerowaniu tego gatunku na bylicy polnej, cieciorkach i czystkach[3].

Owady dorosłe są stadium zimującym. Na świat przychodzi jedno pokolenie w ciągu roku. Do rozrodu przystępują wiosną. W czerwcu składają jaja w małych grupkach przyklejone wydzieliną do rośliny pokarmowej. Larwy obserwuje się od czerwca do sierpnia, a osobniki dorosłe nowego pokolenia od sierpnia[3][4].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii (południowej części Anglii i Walii[5]), Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Krymu, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskiej części Rosji[2][8]. W Afryce Północnej zamieszkuje Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algierię i Tunezję. W Azji występuje na Kaukazie, w Turcji, Syrii, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Kazachstanie, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Kirgistanie, Iranie[2] i północnych Chinach[3][2].

W Polsce współczesne stanowiska tego sienika znajdują się na południu kraju, dawniej podawany był też z Mazowsza i Wielkopolski[9]. W Niemczech również spotykany jest głównie na południu kraju. W Austrii jest spotykany lokalnie na terenie całego kraju[3]. Na „Czerwonej liście pluskwiaków różnoskrzydłych Styrii” umieszczony został ze statusem gatunku najmniejszej troski (LC)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Samuel Peter Schilling. Hemiptera Heteroptera Silesiae systematice disposuit. „Beiträge zur Entomologie”. 1, s. 34-92, 1829. 
  2. a b c d Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: species Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2021-11-08].
  3. a b c d e f Ekkehard Wachmann, Albert Melber, Jürgen Deckert: Wanzen. Band 3: Pentatomomorpha I: Aradoidea (Rindenwanzen), Lygaeoidea (Bodenwanzen u. a.), Pyrrhocoroidea (Feuerwanzen) und Coreoidea (Randwanzen u. a.). Keltern: Goecke & Evers, 2007, seria: Die Tierwelt Deutschlands und der angrenzenden Meeresteile nach ihren Merkmalen und nach ihrer Lebensweise. ISBN 978-3-937783-29-1.
  4. a b c d e Michael Münch: Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. [w:] Insekten Sachsen [on-line]. 2012. [dostęp 2021-11-08].
  5. a b c Tristan Bantock, Joseph Botting: Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. [w:] British Bugs. An online identification guide to UK Hemiptera [on-line]. 2018. [dostęp 2021-11-08].
  6. Grzegorz Gierlasiński: Heterogaster cathariae. [w:] Pluskwiaki Różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) Polski [on-line]. 2013-2021. [dostęp 2021-11-08].
  7. a b Thomas Frieß, Wolfgang Rabitsch. Checkliste und Rote Liste der Wanzen der Steiermark (Insecta: Heteroptera). „Mitteilungen des Naturwissenschaftlichen Vereines für Steiermark”. 144, s. 15-90, 2015. 
  8. Heterogaster artemisiae Schilling, 1829. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-11-08].
  9. Grzegorz Gierlasiński: Heterogaster artemisiae. Rozmieszczenie. [w:] Pluskwiaki Różnoskrzydłe (Hemiptera: Heteroptera) Polski [on-line]. 2013-2021. [dostęp 2021-11-08].