Hieronim Napoleon Bońkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim Napoleon Bońkowski
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1807
Bońki

Data i miejsce śmierci

4 maja 1886
Kraków

Zawód, zajęcie

tłumacz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Antoni i Marianna z domu Poliwczyńska

Hieronim Napoleon Bońkowski (ur. 24 lutego 1807 w Bońkach[1], zm. 4 maja 1886 w Krakowie[1]) – powstaniec[2], emigrant, historyk, badacz słowiańszczyzny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 lutego 1807 w Bońkach pod Płońskiem[3] w rodzinie Antoniego i Marianny Poliwczyńskiej. Ukończył płocką Szkołę Wojewódzką a następnie Uniwersytet Warszawski[3]. Następnie uczył w Liceum Warszawskim przez jeden rok[2]. Brał udział w powstaniu listopadowym, wyjechał przez Fryburg do Paryża[1]. Wyłączył się z życia politycznego Emigracji i oddał się pracy naukowej[1]. Tłumaczył na niemiecki dzieła Joachima Lelewela[1]. Rozpoczął intensywne badania nad Słowiańszczyzną[1]. Był autorem tłumaczenia „Starożytności słowiańskich” Szafarzyka[4][3] (2 t., Poznań, 1842–1844). Publikował swoje prace w pismach: „La Revue Slove”, „Trzeci Maj”, „Przegląd Poznański”, „Młoda Polska”[1].

Zwolennik mesjanizmu Andrzeja Towiańskiego[1]. Utrzymywał bliskie stosunki z Sewerynem Goszczyńskim i Adamem Mickiewiczem[1]. Przez pewien czas był nauczycielem i wychowawcą dzieci Mickiewicza[1]. Ubiegał się o katedrę literatur słowiańskich w College de France[3], którą ostatecznie objął Mickiewicz. Pod koniec życia wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie[3], gdzie zmarł 4 maja 1886[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Wybitni uczniowie i zasłużeni nauczyciele. [online], Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego w Płocku [dostęp 2023-02-06].
  2. a b Marian Ptaszyk: Liceum Warszawskie. 1804–1831. Toruń: Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu, 2020, s. 122. ISBN 978-83-956977-0-8. [dostęp 2020-12-28].
  3. a b c d e S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Akcyjnego Odlewni czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów., 1898, s. 613, seria: Encyklopedia Powszechna: z ilustracjami i mapami.
  4. Václav Žáček: František A. Zach: Život a činnost čes. vlastence, pol. emigranta, slov. dobrovolníka a srbského generála. Praga: Melantrich, 1977, s. 32, seria: Odkazy pokrokových osobností naší minulosti.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]