Hieronim Rozdrażewski (zm. 1600)

Ten artykuł dotyczy biskupa włocławskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Hieronim Rozdrażewski herbu Doliwa (ur. ok. 1546 w Krakowie, zm. 6 lutego 1600 w Rzymie) – dyplomata i duchowny katolicki, biskup kujawski, sekretarz wielki koronny od 1574 roku^[1], prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1574-1581^[2], bibliofil, mecenas sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława Rozdrażewskiego (kasztelana rogozińskiego, zm. 1564) i Zuzanny z Myszkowskich. W dzieciństwie przebywał wraz z braćmi we Francji, na dworze Henryka Walezego; nauki pobierał w latach 1561–1568 w Ingolstadt i w Rzymie. Uzyskał święcenia kapłańskie od papieża Piusa V.

W 1567 otrzymał prepozyturę katedralną we Wrocławiu; ze względu na silny opór kapituły objął ją jednak dopiero w 1570. Od 1573 brał udział w życiu politycznym Polski; w tym czasie jego obowiązki we Wrocławiu pełnił na jego prośbę przyszły biskup Andreas von Jerin. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga^[3].

W 1578 Rozdrażewski zrezygnował z prepozytury na rzecz Jerina, a w 1582 dzięki poparciu Stefana Batorego objął biskupstwo kujawskie; tam udało mu się, dzięki zręcznej polityce, uzyskać od papieża Klemensa VIII dodatkowe uprawnienia umacniające go na tym stanowisku. W 1589 roku był sygnatariuszem traktatu bytomsko-będzińskiego^[4].

W latach 1582–1600 przekształcił wnętrza i rozbudował zamek w Raciążku (woj. kujawsko-pomorskie), tworząc z niej obronną rezydencję w stylu późnego renesansu. Dysponował także rezydencją (zachowanym do dziś zespołem pałacowym biskupów kujawskich) w Wolborzu (woj. łódzkie). W 1586 ufundował we wrocławskiej katedrze epitafium swojej matki.

Hieronim Rozdrażewski miał starszych braci: Jana (zm. 1585) oraz Stanisława (1540–1619), jezuitę i pierwszego rektora Kolegium Jezuitów w Pułtusku; młodszy brat Krzysztof (ur. 1547) w służbie u Stefana Batorego zginął trafiony rosyjską kulą w oblężeniu Wielkich Łuk w 1580. Miał też dwie siostry Annę i Dorotę, a także jeszcze jednego brata Mikołaja, który jednak najpewniej zmarł w dzieciństwie^[a]. Stryjecznym bratem Hieronima był podkomorzy i kasztelan poznański Jan Rozdrażewski (zm. 1600).

Zgodnie z ostatnim życzeniem, wyrażonym u schyłku życia przez ciężko chorego biskupa, jego ciało pochowano w kościele Il Gesù w Rzymie.

↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku: spisy pod red. Antoniego Gąsiorowskiego; oprac. Krzysztof Chłapowski [et al]; Polska Akademia Nauk, Biblioteka Kórnicka, Instytut Historii, Kórnik 1992, s. 146.
↑ Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
↑ Leszek Kieniewicz, Senat za Stefana Batorego, Warszawa 2000, s. 299.
↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, Wilno 1758, t. I, s. 231.