Hiszpański pies dowodny
 Hiszpański pies dowodny | |
| Inne nazwy |
hiszpański pies wodny, Perro de agua español |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa VIII, sekcja 3, |
| Wzorce rasy | |
Hiszpański pies dowodny[1], popularnie zwany też hiszpańskim psem wodnym – jedna z ras psów należąca do grupy VIII (psów aportujące, płochacze, psy wodne) sekcji 3 (psy wodne). Nie podlega próbom pracy[2].
Rasę tę spotyka się na wybrzeżach Europy, ale głównie w Andaluzji. Wraz z osadnikami dostały się na wschodnie wybrzeże Ameryki.
Przydatność[edytuj | edytuj kod]
Pies stróżujący i do polowań, z entuzjazmem pływa i aportuje z wody wszystko. Coraz częściej przedstawicieli tej rasy przeznacza się do towarzystwa (psy rodzinne).
Charakter[edytuj | edytuj kod]
Jest to rasa inteligentna i wszechstronna, czujna, ale zarazem przyjacielska. Nadaje się na psa rodzinnego, jest bowiem łagodny i wierny, do obcych odnosi się z dystansem. Hiszpański pies wodny jest jak większość spanieli wesoły, miły i towarzyski.
Szata[edytuj | edytuj kod]
Ma kudłatą sierść, którą należy od czasu do czasu strzyc lub wyskubywać. Dopuszczalnymi umaszczeniami u tej rasy są jednobarwne: białe, czarne lub brązowe i dwubarwne: biało-czarne i biało-brązowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ wzorzec rasy na stronach ZKwP. [dostęp 2016-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)].
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 330.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.