Hołowaniwsk
48°22′48″N 30°26′50″E/48,380000 30,447222
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 5252 | ||
| Kod pocztowy |
26500 | ||
Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°22′48″N 30°26′50″E/48,380000 30,447222
| |||
Hołowaniwsk (ukr. Голованівськ, Hołowaniwśk) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kirowohradzkim, siedziba administracyjna rejonu hołowaniwskiego, nad Kajnarą. W 2020 roku liczyło ok. 5,8 tys. mieszkańców[1].
Opis
[edytuj | edytuj kod].jpg)
Hołowaniwsk położony jest w zachodniej części obwodu kirowogradzkiego. Przez jego terytorium przepływa rzeka Kajnara.
Dociera tu kolej wąskotorowa Rudnycia – Hołowaniwsk.
Historia
[edytuj | edytuj kod].jpg)
.jpg)
Obszar Hołowaniwska zamieszkany był już trzy tysiące lat p.n.e., o czym świadczą pozostałości osady kultury trypolskiej odkryte w centrum osiedla, na lewym brzegu rzeki Kajnary.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentów eparchii podolskiej z 1764 roku. Nowożytna osada zasiedlona została głównie przez ludność z Podola i Kijowszczyzny. Właścicielami miejscowości byli wówczas Potoccy. Pod koniec XVIII stulecia Hołowaniwsk określany był już jako miasteczko i stanowił siedzibę wołości w ujeździe bałckim, w guberni podolskiej.
W drugiej połowie XIX wieku miejscowość obejmowała 314 gospodarstw i liczyła ok. 4,8 tys. mieszkańców. Znajdowały się w niej cerkiew prawosławna, kościół, synagoga, dwie gospody, wytwórnia świec, gorzelnia, garbarnia, cegielnia, ubojnia oraz dwa młyny wodne.
W 1890 roku niedaleko miasteczka wybudowano linię kolejową oraz stację, która otrzymała nazwę Hołowaniwsk.
Na początku XX w. w Gołowanowsku znajdowało się 5 fabryk (ceglanych, powozowych, gorzelni, skórzanych i świeczniczych), bank, hotel, 106 sklepów, dwie karczmy, karczma itp. W 1908 roku otwarto Dom hazardowy[2].
W 1914 r. wykopano studnię, która działa do dziś.
Podczas wojny radziecko-ukraińskiej 6-15 stycznia 1920 r. działał tu Konny Pułk Czarnych Zaporożców Ukraińskiej Republiki Ludowej[3].
W 1923 roku miejscowość została ustanowiona siedzibą nowo utworzonego rejonu hołowaniwskiego.
W czasie II wojny światowej Hołowaniwsk był okupowany przez wojska hitlerowskie od 30 lipca 1941 roku do 15 marca 1944 roku i działał wówczas niemiecki obóz koncentracyjny.
W 1957 miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego[4].
W 2015 roku odsłonięto pomnik żołnierzy poległych w czasie wojny rosyjsko-ukraińskiej[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. Статистичний збірник. За редакцією Марії ТІМОНІНОЇ. Київ: Державна служба статистики України, 2020, s. 41.
- ↑ Босько В. Гральний дім у Голованівську // Історичний календар Кіровоградщини на 2008 рік. Люди, події, факти. Кіровоград: Центрально-Українське видавництво, 2007. — С. 81-82
- ↑ Коваленко Сергій. Чорні Запорожці: історія полку. — К.: Видавництво «Стікс», 2012
- ↑ Історія міст і сіл Української РСР. Кіровоградська область. T. 11. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1972, s. 202-209.
- ↑ Єпископ Марк взяв участь відкритті пам'ятника загиблим воїнам Голованівщини. Архівовано.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hołowaniewskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 107.
