Hokej na trawie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hokej na trawie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016
Ilustracja
Letnie Igrzyska Olimpijskie 2016
Rio de Janeiro
2012 2020
Miejsce

Olympic Hockey Center

Data

7 – 20 sierpnia 2016

Liczba konkurencji

2

Hokej na trawie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016 rozegrany został w Olympic Hockey Center. Turnieje odbyły się w dniach 7 – 20 sierpnia 2016 w Rio de Janeiro

W obu konkurencjach wystąpiło udział po 12 drużyn.

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Zawody Data Miejsce Zakwalifikowane drużyny
Gospodarz  Brazylia
Igrzyska Azjatyckie 2014 20 września–2 października 2014 Korea Południowa Inczon  Indie
Liga Światowa 3–14 czerwca 2015 Argentyna Buenos Aires  Niemcy
 Kanada
 Hiszpania
 Nowa Zelandia
20 czerwca–5 lipca 2015 Belgia Antwerpia  Belgia
 Irlandia
 Wielka Brytania
Igrzyska Panamerykańskie 2015 14–25 lipca 2015 Kanada Toronto  Argentyna
Mistrzostwa Europy 21–29 sierpnia 2015 Anglia Londyn  Holandia
Afrykański turniej kwalifikacyjny 17–25 października 2015 Południowa Afryka Randburg [a]
Puchar Oceanii 2015 17–25 października 2015 Nowa Zelandia Stratford  Australia

Kobiety[edytuj | edytuj kod]

Zawody Data Miejsce Zakwalifikowane drużyny
Igrzyska Azjatyckie 2014 20 września–2 października 2014 Korea Południowa Inczon  Korea Południowa
Liga Światowa 10–21 czerwca 2015 Hiszpania Walencja  Chiny
 Niemcy
 Argentyna
 Hiszpania
20 czerwca–5 lipca 2015 Belgia Antwerpia  Holandia
 Japonia
 Nowa Zelandia
 Indie
Igrzyska Panamerykańskie 2015 14–24 lipca 2015 Kanada Toronto  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa Europy 22–30 sierpnia 2015 Anglia Londyn  Wielka Brytania
Afrykański turniej kwalifikacyjny 17–25 października 2015 Południowa Afryka Randburg [b]
Puchar Oceanii 2015 17–25 października 2015 Nowa Zelandia Stratford  Australia

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Złoto Srebro Brąz
Turniej mężczyzn  Argentyna
Juan Manuel Vivaldi
Gonzalo Peillat
Juan Ignacio Gilardi
Facundo Callioni
Lucas Rey
Matías Paredes
Joaquín Menini
Lucas Vila
Luca Masso
Ignacio Ortiz
Juan Martín López
Juan Manuel Saladino
Isidoro Ibarra
Matías Rey
Manuel Brunet
Agustín Mazzilli
Lucas Rossi
Pedro Ibarra
 Belgia
Arthur Van Doren
John-John Dohmen
Florent van Aubel
Sébastien Dockier
Cédric Charlier
Gauthier Boccard
Emmanuel Stockbroekx
Thomas Briels
Félix Denayer
Vincent Vanasch
Simon Gougnard
Loïck Luypaert
Tom Boon
Jérôme Truyens
Elliot Van Strydonck
Tanguy Cosyns
 Niemcy
Nicolas Jacobi
Mathias Müller
Linus Butt
Martin Häner
Moritz Trompertz
Mats Grambusch
Christopher Wesley
Timm Herzbruch
Tobias Hauke
Tom Grambusch
Christopher Rühr
Martin Zwicker
Moritz Fürste
Florian Fuchs
Timur Oruz
Niklas Wellen
Turniej kobiet  Wielka Brytania
Maddie Hinch
Laura Unsworth
Crista Cullen
Hannah Macleod
Georgie Twigg
Helen Richardson-Walsh
Susannah Townsend
Kate Richardson-Walsh
Sam Quek
Alex Danson
Giselle Ansley
Sophie Bray
Hollie Webb
Shona McCallin
Lily Owsley
Nicola White
 Holandia
Joyce Sombroek
Xan de Waard
Kitty van Male
Laurien Leurink
Willemijn Bos
Marloes Keetels
Carlien Dirkse van den Heuvel
Kelly Jonker
Maria Verschoor
Lidewij Welten
Caia van Maasakker
Maartje Paumen
Naomi van As
Ellen Hoog
Margot van Geffen
Eva de Goede
 Niemcy
Nike Lorenz
Selin Oruz
Anne Schröder
Lisa Schütze
Charlotte Stapenhorst
Katharina Otte
Janne Müller-Wieland
Hannah Krüger
Jana Teschke
Lisa Altenburg
Franzisca Hauke
Cécile Pieper
Marie Mävers
Annika Sprink
Julia Müller
Pia-Sophie Oldhafer
Kristina Reynolds

Tabela medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1  Argentyna 1 0 0 1
 Wielka Brytania 1 0 0 1
3  Belgia 0 1 0 1
 Holandia 0 1 0 1
5  Niemcy 0 0 2 2
Razem 2 2 2 6

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zwycięzca turnieju w Afryce – Republika Południowej Afryki, nie weźmie udziału w rywalizacji. Jego miejsce zajmie najwyżej sklasyfikowany zespół Ligi Światowej, który nie dostał się na Igrzyska, czyli Nowa Zelandia
  2. Zwycięzca turnieju w Afryce – Republika Południowej Afryki, nie weźmie udziału w rywalizacji. Jego miejsce zajmie najwyżej sklasyfikowany zespół Ligi Światowej, który nie dostał się na Igrzyska, czyli Hiszpania

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]