Home Nations Series
Home Nations Series – seria turniejów snookera rozgrywana w czterech krajach członkowskich Zjednoczonego Królestwa[1] od sezoniu 2016/17 łącząc dwa istniejące turnieje, Scottish Open i Welsh Open, z dwoma nowo utworzonymi turniejami, English Open i Northern Ireland Open.
Historia
[edytuj | edytuj kod]29 kwietnia 2015 roku Barry Hearn, prezes World Snooker, ogłosił, że od sezonu snookerowego 2016/2017 do kalendarza sezonu zostanie dodana seria „Home Nations Series”. Obejmuje turnieje z czterech krajów, które są ojczyzną snookera: English Open, Northern Ireland Open, Scottish Open i Welsh Open. Zawodnikowi, który wygra wszystkie cztery turnieje w tym samym sezonie, oferowano specjalny bonus w wysokości 1 miliona funtów, ale w 2020 r. zrezygnowano z niego ze względu na trwającą wówczas pandemię COVID-19[2]. Jak dotąd najwięcej turniejów wygranych w jednym sezonie to dwa: Mark Selby wygrał English and Scottish Open w sezonie 2019/20, Gary Wilson wygrał Scottish and Welsh Open w sezonie 2023/24, a Judd Trump wygrał English and Northern Ireland Open w sezonach 2020/21 i 2023/24.
W ramach Home Nations Series amatorzy otrzymują dwie dzikie karty[3]. Cztery krajowe organy zarządzające wybierają zawodników z dziką kartą zgodnie z kryteriami, które wcześniej uzgodniły z WPBSA. W sezonie 2021/22 zmieniono zasady rozgrywania pierwszej rundy. Jest to teraz runda kwalifikacyjna dla wszystkich graczy, którzy nie znaleźli się w pierwszej szesnastce. Najlepsza szesnastka rozgrywa rundę kwalifikacyjną na miejscu[4].
Trofea
[edytuj | edytuj kod]Trofea poszczególnych turniejów noszą nazwy na cześć znanych snookerzystów z poszczególnych krajów:
- Na English Open : trofeum Steve’a Davisa[5]
- Na turnieju Northern Ireland Open : trofeum Alexa Higginsa[6]
- Na Scottish Open : trofeum Stephena Hendry’ego[7]
- Na Welsh Open : trofeum Raya Reardona[8]
Format
[edytuj | edytuj kod]Wszystkie turnieje serii są turniejami rankingowymi World Snooker Tour i bierze w nich udział 128 zawodników. Po pierwszym nominowaniu wszystkich profesjonalnych graczy, nominowani zostaną gracze z dziką kartą, a na końcu gracze ‑ z rankingu Q School . Aż do ostatnich 16 meczów włącznie, mecze rozgrywane są w systemie "najlepszy z siedmiu frejmów", w ćwierćfinałach "najlepszy z dziewięciu", półfinały z 11, a finały z 17.
Od początku istnienia turnieju aż do – turnieje były rozgrywane w systemie ‑ . W sezonie 2021 – ostatnia runda 128 została nieznacznie zmodyfikowana i przekształcona w ‑ rundę kwalifikacyjną, w której gracze spoza pierwszej szesnastki muszą wygrać mecz, aby móc zagrać w finale. Najlepsza szesnastka wciąż gra w rundzie kwalifikacyjnej, ale ich mecze zostają przeniesione i rozegrane w finale.
Począwszy od sezonu – wszystkie turnieje w serii przyjęły system dzięki czemu są bardziej zgodne z innymi wydarzeniami, mając na celu ochronę wyżej notowanych profesjonalistów. Nowy format oznacza, że 32 najlepszych graczy w światowym rankingu automatycznie przechodzi do 1. rundy i nie bierze udziału w kwalifikacjach. Wszyscy zawodnicy znajdujący się poniżej 32 miejsca zagrają w ‑ formacie kwalifikacji: w pierwszej rundzie profesjonaliści z miejsc 65-96 grają z zawodnikami z miejsc 97-128. Zwycięzcy pierwszej rundy mierzą się z profesjonalistami rozstawionymi na miejscach 33-64. Zwycięzcy kwalifikacji zostaną losowo przydzieleni do pierwszej 32. Uzasadnienie zmiany formatu zostało opisane przez World Snooker Tour jako „danie niżej notowanym graczom możliwości zdobycia nagród pieniężnych w pierwszych rundach i później, przy jednoczesnym zapewnieniu, że widzowie telewizyjni i posiadacze ‑ będą mogli zobaczyć najlepszych graczy na finałowej arenie”[9].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]| Zawodnik | Razem | English Open | Northern Ireland Open | Scottish Open | Welsh Open | Lata zwycięstw |
|---|---|---|---|---|---|---|
 Judd Trump
|
6 | 2 | 4 | 0 | 0 | 2018–2023 |
| Mark Selby
|
4 | 2 | 0 | 2 | 0 | 2019–2022 |
 Neil Robertson
|
4 | 2 | 0 | 1 | 1 | 2017–2024 |
 Mark Allen
|
3 | 0 | 2 | 1 | 0 | 2018–2022 |
| Gary Wilson
|
3 | 0 | 0 | 2 | 1 | 2022–2024 |
| Stuart Bingham
|
2 | 1 | 0 | 0 | 1 | 2017–2018 |
 Liang Wenbo
|
1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 2016 |
| Mark King
|
1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 2016 |
 Marco Fu
|
1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2016 |
| Ronnie O’Sullivan
|
1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 2017 |
 Mark Williams
|
1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 2017 |
 John Higgins
|
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2018 |
| Shaun Murphy
|
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2020 |
| Jordan Brown
|
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2021 |
 Luca Brecel
|
1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2021 |
| Joe Perry
|
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2022 |
| Robert Milkins
|
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2023 |
| Kyren Wilson
|
1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 2024 |
| Lei Peifan
|
1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 2024 |
| Razem | 35 | 9 | 9 | 9 | 8 | 2016–2024 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Home Nations Series. Livesnooker.com. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-20)]. (ang.).
- ↑ Nigel Slater: Barry Hearn reveals why he's dropped snooker's £1 million bonus. theoldgreenbaize.com, 2020-10-23. (ang.).
- ↑ Home Nations Snooker Events To Include Wild Cards - World Snooker. Worldsnooker.com, 2016-07-23. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-25)]. (ang.).
- ↑ 2021-22 Snooker Calendar Announced. wst.tv, 2021-05-07. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-14)]. (ang.).
- ↑ English Open snooker trophy named after Steve Davis. 26 Sep 2016. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-20)]. (ang.).
- ↑ Northern Ireland Open trophy to be named after Alex Higgins. 2016-09-27. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-20)]. (ang.).
- ↑ Scottish Open trophy named after Stephen Hendry. 30 Sep 2016. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-20)]. (ang.).
- ↑ Welsh Open trophy honour for Reardon. 2016-09-28. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-20)]. (ang.).
- ↑ Tiered format for Home Nations and German Masters in 2024/25. World Snooker Tour, 2024-04-05. [dostęp 2024-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-05)]. (ang.).
