50°29′58″N 24°45′54″E/50,499444 24,765000Horochów
|
|||
 |
|||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód |  wołyński |
||
| Rejon | horochowski | ||
| Data założenia | 1240 | ||
| Prawa miejskie | 1940 | ||
| Powierzchnia | 11,22 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
8847 789 os./km² |
||
| Nr kierunkowy | +380 3379 | ||
| Kod pocztowy | 45700-45702 | ||
|
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
 Horochów
|
|||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Horochów
|
|||
| 50°29′58″N 24°45′54″E/50,499444 24,765000 |
|||
Portal  Ukraina |
|||
.jpg)
Horochów (ukr. Горохів, Horochiw) – miasto na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, siedziba administracyjna rejonu horochowskiego. W 2001 roku liczyło ok. 8,8 tys. mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w XVI wieku w województwie wołyńskim[1].
Spis treści
Historia[edytuj]
W 1450 roku król Kazimierz IV Jagiellończyk podarował Horochów z okolicznymi włościami Olizarowi Szyłowiczowi.
W 1650 roku miasto wraz z 4 wsiami należało do rodu Warszyckich, w końcu XVIII wieku do Poniatowskich. W 1795 roku trafiło w ręce rodu Strojnowskich.
Pod rozbiorami siedziba gminy Horochów(ukr.) w powiecie włodzimierskim guberni wołyńskiej.
W 1816 roku Horochów zwiedził i opisał Julian Ursyn Niemcewicz w „Podróżach historycznych”. W 1759 roku urodził się tutaj Józef Wielhorski – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego, radca stanu Księstwa Warszawskiego, a 11 stycznia 1835 roku Jan Dzierżysław Tarnowski – polityk.
Podczas I wojny światowej, w latach 1916-1917, przez Horochów przebiegał front austriacko-rosyjski a okolice miasta były areną zaciętych walk[2].
W II Rzeczypospolitej Horochów był siedzibą powiatu horochowskiego w województwie wołyńskim. W 1937 roku w mieście mieszkało 7800 osób, z czego 40% stanowili Żydzi.
24 czerwca 1941 roku miasto zostało zajęte przez Wehrmacht. 12 sierpnia 1941 roku SD z Łucka przy udziale ukraińskich schutzmanów rozstrzelało 300 Żydów. W październiku 1941 roku Niemcy utworzyli w Horochowie getto dla ludności żydowskiej. 8 września 1942 roku getto zostało „zlikwidowane” przez oddział SD z Łucka przy współudziale niemieckiej żandarmerii i ukraińskiej policji. Rozstrzelano około 3 tys. Żydów, których pochowano w zbiorowej mogile wykopanej dzień wcześniej przez ludność ukraińską około 1 km na południe od miasta[3].
Podczas rzezi wołyńskiej Horochów stanowił schronienie dla około 1200 polskich uciekinierów z okolicznych wsi. Korzystając z tego Niemcy utworzyli w mieście 150 osobowy Schutzmannschaft złożony z Polaków, który zwalczał Ukraińską Powstańczą Armię i bronił miasto przez napadami[4].
W styczniu 1944 roku Niemcy wycofali się z Horochowa ewakuując także schutzmanów oraz polską ludność. Miasto zostało zajęte 18 lipca 1944 roku przez wojska radzieckie 1 Frontu Ukraińskiego[5].
Zabytki[edytuj]
- pałac – wybudowany w stylu empire przez rodzinę Strojnowskich. Na początku XIX wieku pałac posiadał bogate zbiory sztuki, które następnie trafiły do pałacu w Dzikowie, własności Tarnowskich. Na początku XX wieku w ocalałym skrzydle obiektu znajdował się urząd starostwa[6].
Przypisy
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 162.
- ↑ Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck 1929 |data dostępu =2010-02-18
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 233
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945”, Warszawa 2000, ISBN 83-87689-34-3, s.194.
- ↑ ВОВ-60 - Сводки
- ↑ dr Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck - Horochów - Stojanów. wolyn.ovh.org. [dostęp 26.11.2013].
Literatura[edytuj]
- Julian Ursyn Niemcewicz "Juljana Ursyna Niemcewicza, podróże historyczne po ziemiach polskich między rokiem 1811 a 1828 odbyte", wydawcy A. Franck; B. M. Wolff, Paryż, Petersburg, 1858, Horochów strona: 171
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Horochów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa, 1882.
- Horochów na stronie Rady najwyższej Ukrainy
- dr Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck - Horochów - Stojanów
|
|||||||
|
||||||||||||||
