Horostyta
51°35′30″N 23°14′38″E/51,591667 23,243889| wieś | |
 Cerkiew prawosławna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
180 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
82 |
| Kod pocztowy |
22-205[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LWL |
| SIMC |
0110705[5] |
Położenie na mapie gminy Wyryki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu włodawskiego  | |
| 51°35′30″N 23°14′38″E/51,591667 23,243889[1]
| |
Horostyta – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Wyryki[5][6]. Leży na pograniczu Zaklęsłości Sosnowickiej i Garbu Włodawskiego.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Horostyta, po jej zniesieniu w gromadzie Wyryki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Wyryki[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 75 mieszkańców[8].
W Horostycie rozpoczyna się szlak rowerowy „Śladami Wschodniosłowiańskich tradycji cerkiewnych” ukazujący zabytkowe cerkwie na terenie Lubelszczyzny m.in. w Holi, Sosnowicy czy Dratowie. Szlak oznaczony jest znakami żółtymi[9]. Powstał z inicjatywy ks. Tomasza Łotysza, proboszcza parafii prawosławnej w Horostycie.
We wsi znajduje się zabytkowa cerkiew wraz z cmentarzem. We wschodniej części wsi znajdują się pozostałości przedwojennej szkoły, w której nauczano w języku ukraińskim. We wsi zdecydowaną większość stanowią osoby wyznania prawosławnego. Znaczna część mieszkańców Horostyty ma pochodzenie mieszane ukraińsko-polsko-białoruskie, we wsi wciąż można usłyszeć kompilację trzech języków, która stała się swoistą gwarą charakterystyczną dla tego rejonu.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Lubieniu.
Zabytki architektury[edytuj | edytuj kod]
Historia[edytuj | edytuj kod]
W źródłach pisanych nazwa Horostyta pojawiła się w 1521 w związku z fundacją na jej terenie cerkwi pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Znajdowała się ona na ówczesnym pograniczu litewsko-polskim i występuje także pod nazwą Forostita lub Chorostyta.
W 1860 roku majątek Horostyta, o powierzchni około 2 tysięcy hektarów, kupił Bronisław Deskur, późniejszy major wojsk powstańczych[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 41524
- ↑ Wieś Horostyta w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-13] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-09].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 358 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Strona Centrum Promocji I Rozwoju Polesia zachodniego. [dostęp 2016-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-29)].
- ↑ Deskurów - odsłonięcie tablicy upamiętniającej Bronisława Deskura - Sancygniów [online], sancygniow.ejoo.pl [dostęp 2023-09-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mapa topograficzna Polski 1:100 000 arkusz M-34-23/24 WZKart - informator na odwrocie
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chorostyta, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 632.
- Horostyta, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 153.