Horst Seehofer
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1949 Ingolstadt | |
| Minister spraw wewnętrznych Niemiec | ||
| Okres | od 14 marca 2018 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Thomas de Maizière | |
| Przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Społecznej | ||
| Okres | od 25 października 2008 do 19 stycznia 2019 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Erwin Huber | |
| Następca | Markus Söder | |
| Premier Bawarii | ||
| Okres | od 27 października 2008 do 13 marca 2018 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Günther Beckstein | |
| Następca | Markus Söder | |
| Prezydent Republiki Federalnej Niemiec (p.o.) | ||
| Okres | od 17 lutego 2012 do 18 marca 2012 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Christian Wulff | |
| Następca | Joachim Gauck | |
| Minister rolnictwa, polityki żywnościowej i ochrony konsumentów Niemiec | ||
| Okres | od 22 listopada 2005 do 27 października 2008 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Jürgen Trittin (p.o.) | |
| Następca | Ilse Aigner | |
| Minister zdrowia Niemiec | ||
| Okres | od 6 maja 1992 do 26 października 1998 | |
| Przynależność polityczna | CSU | |
| Poprzednik | Gerda Hasselfeldt | |
| Następca | Andrea Fischer | |
| ||
| Odznaczenia | ||
  
| ||
Horst Lorenz Seehofer (ur. 4 lipca 1949 w Ingolstadt[1]) – niemiecki polityk, minister w rządach federalnych i długoletni deputowany do Bundestagu, od 2008 do 2018 premier Bawarii, w latach 2008–2019 przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Społecznej, w kadencji 2011–2012 przewodniczący Bundesratu, od 17 lutego do 18 marca 2012 pełniący obowiązki prezydenta Niemiec.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły średniej podjął pracę w administracji lokalnej w Ingolstadt, zaczynając jako goniec[2] i stopniowo obejmując wyższej rangi stanowiska[3]. W 1979 ukończył studium menedżerskie w Verwaltungs- und Wirtschaftsakademie w Monachium[4].
W 1969 wstąpił do chadeckiej młodzieżówki Junge Union, w 1971 został natomiast członkiem Unii Chrześcijańsko-Społecznej[3]. W 1980 po raz pierwszy został wybrany na posła do Bundestagu z okręgu obejmującego jego rodzinną miejscowość. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 1983, 1987, 1990, 1994, 1998, 2002 i 2005, zasiadając w niższej izbie niemieckiego parlamentu do 2008[5]. W 1983 został rzecznikiem CSU ds. polityki społecznej, od 1989 do 1992 był parlamentarnym sekretarzem stanu w resorcie pracy i polityki społecznej. Od maja 1992 do października 1998 sprawował urząd ministra zdrowia w gabinetach rządach Helmuta Kohla[5]. Od września 1994 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego CSU[1]. W listopadzie 2005 powrócił do rządu federalnego, Angela Merkel powierzyła mu wówczas urząd ministra rolnictwa, polityki żywnościowej i ochrony konsumentów, który sprawował do października 2008[5].
W wyborach regionalnych w 2008 chadecy utracili większość w bawarskim parlamencie, co stanowiło najgorszy wynik partii od kilkudziesięciu lat[2]. W konsekwencji przewodniczący CSU Erwin Huber i premier Günther Beckstein zrezygnowali ze swoich funkcji[6]. 25 października 2008 Horst Seehofer został nowym przewodniczącym Unii Chrześcijańsko-Społecznej[1], a dwa dni później powołano go na premiera Bawarii[3].
W listopadzie 2008 został ponadto członkiem Bundesratu, od 1 listopada 2011 do 31 października 2012 przewodniczył tej izbie[3]. 17 lutego 2012, po rezygnacji Christiana Wulffa z urzędu prezydenta Niemiec, przejął obowiązki głowy państwa[7]. Wykonywał je do 18 marca 2012, kiedy to urząd prezydenta Niemiec objął Joachim Gauck.
W wyborach regionalnych w 2013 CSU odzyskała większość bezwzględną w landtagu. Horst Seehofer uzyskał mandat z obszaru obejmującego powiat Neuburg-Schrobenhausen, a następnie ponownie objął urząd premiera Bawarii[8]. W 2017 zapowiedział rezygnację z tej funkcji. W grudniu tegoż roku CSU zarekomendowała Markusa Södera na jego następcę[9]. Ostatecznie ustąpił 13 marca 2018. Następnego dnia ponownie dołączył do rządu federalnego. W czwartym gabinecie Angeli Merkel objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych i budownictwa[10]. 19 stycznia 2019 na funkcji przewodniczącego CSU zastąpił go Markus Söder; Horst Seehofer został natomiast honorowym przewodniczącym partii[11].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest żonaty, ma czwórkę dzieci[5].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec – 1996
- Bawarski Order Zasługi – 2008, ex officio (po objęciu urzędu premiera Bawarii)
- Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka – 2009, Portugalia[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Horst Seehofer: Biografie (niem.). csu-landesgruppe.de. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ a b Horst Seehofer – Alpha male (ang.). politico.eu, 5 lutego 2014. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ a b c d Horst Seehofer (niem.). bundesrat.de. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Ein Wall aus Witz, eine Mauer des Lächelns (niem.). 17 maja 2010. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ a b c d Der Bayerische Ministerpräsident: Horst Seehofer (niem.). bayern.de. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Second CSU leader quits, raising risks for Merkel (ang.). reuters.com, 1 października 2008. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ President Wulff resigns (ang.). thelocal.de, 17 lutego 2012. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Seehofer, Horst (niem.). bayern.landtag.de. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Söder soll Seehofer als Ministerpräsident nachfolgen (niem.). zeit.de, 4 grudnia 2017. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ Minister und Ministerinnen der neuen Bundesregierung vereidigt (niem.). bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ CSU wybrała lidera. Dziewiątego w historii partii. tvn24.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-02-03].
- ↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2016-07-07].
| ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
| ||||||||||||||
- Deputowani Bundestagu
- Ministrowie spraw wewnętrznych Niemiec
- Niemieccy posłowie do landtagów
- Niemieccy premierzy rządów krajowych
- Odznaczeni Bawarskim Orderem Zasługi
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Politycy CSU
- Urodzeni w 1949
