Hotel Pod Orłem w Bielsku-Białej
| ||
 nr rej. A-686/92 z 20 sierpnia 1992[1]
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
|---|---|---|
| Miejscowość | Bielsko-Biała | |
| Adres | ul. 11 Listopada 60 | |
| Typ budynku | pierwotnie hotel, obecnie biurowiec i pasaż handlowy | |
| Styl architektoniczny | neobarokowo–klasycystyczny | |
| Architekt | Alexander Neumann | |
| Kondygnacje | 4 | |
| Ukończenie budowy | 1905 | |
Położenie na mapie Bielska-Białej  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | ||
 49°49′22,5″N 19°03′14,0″E/49,822917 19,053889
| ||
| Strona internetowa | ||
Hotel Pod Orłem – neobarokowo–klasycystyczny czteropiętrowy gmach pełniący funkcję biurowca i pasażu handlowego, położony przy Placu Wolności (według numeracji przy ul. 11 Listopada) w Bielsku-Białej, w centrum historycznej Białej Krakowskiej.
Powstał w 1905 wg projektu Alexandra Neumanna w miejscu dawnego zajazdu z czasów wytyczania traktu cesarskiego (koniec XVIII wieku) i początkowo nosił nazwę Pod Czarnym Orłem, nawiązując do dwugłowego czarnego orła Habsburgów, choć orzeł wieńczący fasadę budynku jest jednogłowy. Budowę sfinansował bialski fabrykant, właściciel fabryki wódek i likierów – Jakub Gross.
Fasada budynku pokryta jest ozdobami neobarokowymi w postaci jońskich pilastrów, medalionów z orłami, lwich pysków i wazonów, a szczyt zdobi stylizowany orzeł i para puttów. Wewnątrz zachowany jest secesyjny wystrój westybulu i klatki schodowej z windą oraz na I piętrze Sala Redutowa o powierzchni 709 m² w stylu neorenesansowym z pięknymi plafonami na suficie, żeliwnymi arkadami i balkonami oraz dekoracją sztukatorską.
Hotel cieszył się sławą, zatrzymywały się w nim znane osoby, m.in. ostatni cesarz Austrii Karol I Habsburg z małżonką Zytą Burbon-Parmeńską oraz Józef Piłsudski jako dowódca I Brygady Legionów Polskich. Hotel był centrum życia kulturalnego i towarzyskiego Białej. Tu odbywały się pokazy bialskiego Sokoła i walk zapaśniczych oraz polskie imprezy narodowe. Organizowano także występy teatralne oraz bale Ligi Morskiej i Kolonialnej. W 1938 w restauracji Hotelu Pod Orłem bialscy taksówkarze schwytali śląskiego bandytę Nikifora Maruszeczko.
W latach 90. XX wieku hotel stracił swą dawną funkcję i stał się biurowcem oraz ekskluzywnym pasażem handlowym Pod Orłem.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Polak: Przewodnik po Bielsku-Białej. Bielsko-Biała: Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, 2000. ISBN 83-902079-0-7.
- Jacek Kachel, Jacek Trzeciak: ABC Bielska-Białej. Bielsko-Biała: Urząd Miejski w Bielsku-Białej, 2007, s. 15.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hotel Pod Orłem w serwisie fotopolska.eu
- Strona internetowa budynku
- Wirtualna panorama Sali Redutowej
- Kamienica Pod Orłem - Hotel Pod Orłem, Hotel "Zum Schwarzer Adler", Hotel "Pod Czarnym Orłem" na portalu polska-org.pl