Hubert Klimko-Dobrzaniecki
 Hubert Klimko-Dobrzaniecki, 2019 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1967 |
|---|---|
| Dziedzina sztuki |
poezja, proza |
| Strona internetowa | |
Hubert Klimko-Dobrzaniecki (ur. 1967[1] w Bielawie[2]) – polski pisarz i tłumacz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Liceum ogólnokształcące ukończył w Ząbkowicach Śl.[2]; po maturze pewien czas spędził w nowicjacie u oo. pallotynów[3]; studiował teologię w Koszalinie[3], filozofię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu i filologię islandzką w Reykjaviku[2]. Wydał trzy tomiki wierszy po islandzku i po angielsku[2]; publikował opowiadania w „Studium”, „Czasie Kultury”, „Twórczości”, „Lampie” i „Portrecie”. Debiutował w 2003 roku zbiorem opowiadań Stacja Bielawa Zachodnia[4], wznowionym w 2007 roku pod tytułem Wariat. Rozgłos przyniosła mu quasi-powieść składająca się z dwóch odrębnych nowel: Dom Róży. Krýsuvík, która otrzymała nominację do Nagrody Literackiej „Nike” 2007[5]. Hubert Klimko-Dobrzaniecki był także nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus oraz do Nagrody Mediów Publicznych Cogito. W 2007 roku znalazł się na liście kandydatów do Paszportu Polityki. W 2013 za twórczość literacką został nagrodzony Złotą Sową Polonii[6]
Dziesięć lat swojego życia spędził na Islandii, gdzie imał się różnych zajęć, m.in. pielęgniarza[2] w domu starców, co opisał w Domu Róży. Obecnie[od kiedy?] mieszka w Wiedniu.
Twórczość[4][edytuj | edytuj kod]
- Wiersze z szafy[2]
- Wiersze z wiatru/Opowieści z Europy (2002)
- Stacja Bielawa Zachodnia (2003)
- Dom Róży. Krýsuvík (2006)
- Raz. Dwa. Trzy. (2007)
- Kołysanka dla wisielca (2007)
- Wariat (2007)
- Rzeczy pierwsze (2009)
- Bornholm, Bornholm (2011)
- Grecy umierają w domu[7] (2013)
- Pornogarmażerka[8] (2013)
- Preparator[9] (2015)
- Samotność (2015) ISBN 978-83-7392-553-3.
- Zostawić Islandię (2016) ISBN 978-83-739-2600-4.
- Dżender domowy i inne historie (2017) ISBN 978-83-656-1343-1.
- Złodzieje bzu (2019) ISBN 978-83-7392-662-2[10]
- Niech żyje śmierć! (2021).
Tłumaczenia[4][edytuj | edytuj kod]
- język francuski:
- La Maison de Róża, tłum. Veronique Patte, Paris: Belfond 2009.
- Berceuse pour un pendu, Paris: Belfond 2010.
- Les Toutes Premières Choses, Paris: Belfond 2011.
- Amen et autres récits, Amen i inne opowiadania, tłum. Veronique Patte, Saint-Nazaire: Maison des Écrivains Étrangers et des Traducteurs 2012. ISBN 978-2-911686-80-1.
- język serbski: Ruzin dom, tłum. Vesna Milutinović-Durić, Beograd: Geopoetika 2010.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W przewodniku bibliograficznym Biblioteki Narodowej błędnie podawany jest również rok 1965.
- ↑ a b c d e f Dobrzaniecki Hubert: Stacja Bielawa Zachodnia. Nowa Ruda: Wydawnictwo Mamiko, 2003, s. 136.
- ↑ a b Zofia Sawicka: Hubert Klimko-Dobrzaniecki. culture.pl. [dostęp 2019-07-26].
- ↑ a b c Hubert Klimko-Dobrzaniecki. instytutksiazki.pl. [dostęp 2019-07-26].
- ↑ Nagroda Nike 2007. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
- ↑ Złote Sowy Polonii 2013.
- ↑ Magda Piekarska, Grecja w Bielawie. I sekrety, które miała zabrać śmierć. gazeta.pl/wroclaw. [dostęp 2013-07-13].
- ↑ Dariusz Nowacki, Proste opowieści Klimko-Dobrzanieckiego. gazeta.pl/wroclaw. [dostęp 2013-08-13].
- ↑ Preparator. www.empik.com. [dostęp 2015-04-24].
- ↑ Złodzieje bzu [online], TaniaKsiazka.pl [dostęp 2020-05-27] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dobrzaniecki Hubert, Stacja Bielawa Zachodnia, Nowa Ruda, Wydawnictwo Mamiko, 2003, ISBN 83-918660-7-6, s. 136
- Rozkład Jazdy. Dwadzieścia lat literatury Dolnego Śląska po 1989 roku, pod red. J. Bieruta, W. Browarnego, G. Czekańskiego, Wrocław 2012, s. 303–318.