Humanistyka cyfrowa
 |
Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Humanistyka cyfrowa – dział badań humanistycznych zajmujący się człowiekiem i jego wytworami w przestrzeni wirtualnej. Wykorzystuje ona narzędzia i metody oparte na technologiach informatycznych. Bada również to, jak tradycyjne działy nauk humanistycznych realizują się w rzeczywistości wirtualnej.
Trudności w cyfryzacji humanistyki[edytuj | edytuj kod]
Dużą rolę odgrywają współczesne media, które kreują nieprzychylny obraz działań humanistów jako niepraktycznych i nieprzydatnych w życiu. Ponadto uważa się, że badacze wykorzystują narzędzia tylko do własnych celów i nie wnoszą nic nowego w rozwój cyfryzacji nauk humanistycznych. Również uniwersytety niechętnie wprowadzają innowacje do codziennych zajęć[1].
Humanistyka cyfrowa w Polsce[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza konferencja naukowa poświęcona humanistyce cyfrowej w Polsce pt.: „Zwrot cyfrowy w humanistyce” odbyła się 25–26 listopada 2012 roku w Lublinie[2]. Organizatorami przedsięwzięcia byli Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz Uniwersyteckie Centrum Zdalnego Nauczania i Kursów Otwartych UMCS. Owocem konferencji był ebook dostępny na jednej z wolnych licencji Creative Commons.
Równoległym wydarzeniem towarzyszącym konferencji był THATCamp, zorganizowany przez Teatr NN i portal Historia i Media, który zapoczątkował ideę polskich THATCampów rozwijaną do dzisiaj.
Duże znaczenie humanityki cyfrowej w Polsce obserwuje się w archeologii. Wykorzystuje się w niej metody wywodzące się z geodezji jak Systemy Informacji Geograficznej (GIS), uczenie maszynowe, teledektecję, statystykę, fotogrametrię, lotnicze skanowanie lasorowe LiDAR. Najnowsze kierunki w metodach cyfrowych prezentowane są na różnych konfrencja m.in. Computer Applications and Quantitative Methods in Archaeology (CAA)[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PrzeglądIdei: Gdzie ci humaniści. Salon24. [dostęp 2014-12-10]. (pol.).
- ↑ Ogólnopolska konferencja naukowa „Zwrot cyfrowy w humanistyce”. [dostęp 2014-05-04].
- ↑ Historia CAA Poland [dostęp 2022-05-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Radomski, Radosław Bomba (red.), Zwrot cyfrowy w humanistyce. Internet / Nowe Media / Kultura 2.0 [pdf], Lublin: E-naukowiec, 2013, ISBN 978-83-936418-0-2.
- Radosław Bomba, Narzędzia cyfrowe jako wyznacznik nowego paradygmatu badań humanistycznych, [w:] Zwrot cyfrowy w humanistyce (red.) A. Radomski, R. Bomba, Wyd. E-naukowiec, Lublin 2013