Husarz władca
| Anax imperator | |||
| Leach in Brewster, 1815[1] | |||
Samiec | |||
Samica składająca jaja | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
husarz władca | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Husarz władca (Anax imperator) – gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Występuje w Europie, Azji (Azja Środkowa, Bliski Wschód, Indie) oraz w większości Afryki[2]. W ciągu ostatnich dziesięcioleci[kiedy?] rozszerzył zasięg występowania na północ.

Zasiedla wody stojące, najczęściej duże, gęsto porośnięte roślinnością zbiorniki.
To jedna z największych ważek Europy Środkowej. W Polsce występuje na terenie całego kraju, z wyjątkiem niektórych masywów górskich[3]. Ubarwienie błękitno-zielone. Długość tylnego skrzydła może osiągać od 45 do 52 milimetrów, zaś długość ciała 66–84 milimetrów. Jest doskonałym lotnikiem. Można go spotkać nawet w dużej odległości od zbiorników wodnych.
Jaja są składane do żywych roślin wodnych lub ich szczątków. Po 2–3 tygodniach wylęgają się larwy. Po przezimowaniu następuje przeobrażenie w dorosłego owada, imago. Imagines występują od marca do grudnia w północnej Afryce, ale dużo krócej w północnej części zasięgu występowania. W Polsce imagines latają od maja do sierpnia[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Paulson, D., Schorr, M., Abbott, J., Bota-Sierra, C., Deliry, C., Dijkstra, K.-D. & Lozano, F. (koordynatorzy), World Odonata List [online], OdonataCentral, University of Alabama, 2025 [dostęp 2025-09-01] (ang.).
- ↑ a b Anax imperator, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Ewa Miłaczewska: Husarz władca Anax imperator. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-23].
- ↑ Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dijkstra K.-D.B. (red.) 2006. Field Guide to the Dragonflies of Britain and Europe. British Wildlife Publishing, Gillingham
- Zahradnik J. 1997. Przewodnik Owady. Multico, Warszawa