Huy

| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Region | |||||
Prowincja | |||||
Burmistrz |
Anne-Marie Lizin-Vanderspeeten | ||||
Powierzchnia |
47,74 km² | ||||
Populacja (2017[1]) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
085 | ||||
Kod pocztowy |
4500 | ||||
Położenie na mapie prowincji Liège ![]() | |||||
Położenie na mapie Belgii ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
Huy (wa. Hu, niderl. Hoei) – miasto we wschodniej Belgii, w prowincji Liège, nad rzeką Mozą.
W 1066 roku w Huy zatwierdzono kartę swobód, jedną z najstarszych w Europie. W mieście znajduje się przemysł maszynowy, hutniczy, chemiczny, papierowy i spożywczy. Huy jest ważnym węzłem drogowym i ośrodkiem turystycznym. Znajdują się tu m.in.: gotyckie kościoły (XIII–XVI w.); renesansowe domy (XVII w.), ratusz (XVIII w.). W pobliżu miasta usytuowana jest elektrownia jądrowa o mocy 2270 MW. Huy był miejscem startu czwartego etapu Tour de France 2006. Tu znajduje się także meta wyścigu La Flèche Wallonne (Walońska Strzała).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza osada powstała w czasach Imperium Rzymskiego jako fort na prawym brzegi rzeki Mozy. Wioska została z ewangelizowana przez Świętego Domicjana, biskupa Tongeren w VI wieku i po raz pierwszy zostaje wspomniana w jego testamencie w następnym wieku.
We wczesnych średniowieczu Huy było jednym z najlepiej prosperujących miast położonych nad Mozą, z kwitnącą gospodarką bazującą na metalurgii, ale także garbowaniu, rzeźbiarstwie, stolarstwie i winiarstwie. W X wieku Huy uzyskało status hrabstwa, ale niedługo potem stało się częścią diecezji Liège na ponad osiem wieków. Huy otrzymało pierwszą znaną kartę swobód na północ od Alp – w roku 1066. Mniej więcej w tym samym czasie Piotr Eremita skrytykował mieszkańców i przekonał ich do udziału w I wyprawie krzyżowej.
W XIII i XIV wieku gospodarka rozwijała się dzięki sukiennictwu. Zamek był wykorzystywany w czasie wojen – w XV wieku stał się symbolem miasta. W następnych dwóch stuleciach miasto stopniowo traciło szczęście, głównie ze względu na jego strategiczne położenie nad Mozą. W drugiej połowie XVII wieku wojny prowadzone przez Ludwika XIV były przyczyną ciągłych ataków na miasto, aż w końcu sfrustrowani mieszkańcy rozebrali zamek, przyczynę ich nieszczęścia w 1715 roku.
Nowy fort został zbudowany przez Holendrów w roku 1818. Była to strategiczna pozycja obronna, zwłaszcza podczas ciężkich walk, które miały tu miejsce podczas dwóch wojen światowych. W XIX wieku był okres rozwoju miasta dzięki przemysłowi, w tym przemysłowi papierniczemu. Upadek przemysłu ciężkiego w XX wieku był dla miasta poważnym ciosem. Obecnie w Huy produkuje się puszki i duża część gospodarki rozwija się dzięki turystyce.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Cztery „cuda” Huy:
- Li Bassinia, XV-wieczna fontanna znajdująca się na środku Grand Place,
- Li Tchestia, zamek z 1818 roku,
- Li Rondia, rozetowe okno w gotyckiej kolegiacie Notre-Dame,
- Li Pontia, most na rzece Mozie,
- Hôtel de Ville de Huy, zabytkowy ratusz w centrum miasta.
Huy jest metą sławnego Flèche Wallonne (ang. Walloon Arrow; flam. Waalse Pijl), jednodniowego profesjonalnego wyścigu kolarskiego w połowie kwietnia. Trasa wyścigu kończy się na szczycie Mur de Huy (ang. Wall of Huy).
Folklor[edytuj | edytuj kod]
Co siedem lat w Huy odbywa się procesja religijna, która upamiętnia koniec suszy w roku 1656. Ostatnia miała miejsce 15 sierpnia 2012 roku.
Sławni mieszkańcy[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Eremita, inicjator pierwszej wyprawy krzyżowej (1050, Amiens – 1115, Huy)
- Joseph Lebeau, polityk (1794–1865)
- Jean-Joseph Merlin, wynalazca wrotek (17 września 1735, Huy – 4 maja 1803, Londyn)
- Dominique Pire, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1958 roku, mieszkał w Huy (10 lutego 1910, Dinant – 30 stycznia 1969)
- Anne-Marie Lizin, polityk (ur. 1949)
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Compiègne, Francja
Port-Bouet, koło Abidżanu, Wybrzeże Kości Słoniowej
Vianden, Luksemburg
Sŏsan, Korea Południowa
Arona, Włochy
Bury St Edmunds, Wielka Brytania
Natitingou, Benin
Montagano, Włochy
Tienen, Belgia
Kruja, Albania
Vélingara, Senegal
Taizhou, Chiny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stan na 1 stycznia 2017 roku, Direction générale Institutions et Population: Chiffres de la population par province et par commune, à la date du premier janvier 2017. [dostęp 2017-01-01]. (fr.).