Hyacinthe Sigismond Gerdil

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	2 marca 1777
Konsekrator	Marcantonio Colonna
Współkonsekratorzy	Orazio Mattei; Francesco Antonio Marcucci
Konsekrowani biskupi
Giuseppe Francesco Maria Ferraris da Genola	26 lipca 1778
Giuseppe Maria Langosco-Stroppiana	26 lipca 1778
Francesco Brunone Fazzi	18 lipca 1779
Charles-Eugène de Valperga de Maglione	28 marca 1780
Carlo Nicola Maria Fabi Borsella	23 września 1781
Carlo Maurizio Peiretti	20 lipca 1783
Giuseppe Gioacchino Lovera	20 lipca 1783
Pietro Antonio Craveri	12 października 1783
Paolo Giuseppe Solaro	26 września 1784
Carlo Luigi Buronzo del Signore	26 września 1784
Angelo Antonio Anselmi	14 stycznia 1787
Carlo Giuseppe Pistone	21 września 1788
Pietro Arborio di Gattinara	21 września 1788
Giulio Maria della Somaglia	21 grudnia 1788
Giovanni Devoti	3 maja 1789
Giovanni Battista Pio Vitale	26 kwietnia 1791
Bishop Francesco Giovanni Scutellari Ajani	24 czerwca 1793
Filippo Casoni	4 maja 1794
Saverio Granata	7 czerwca 1795
Giovanni Antonio Pinelli	21 czerwca 1795
Iosephus Maria Tobia	26 czerwca 1796
Teresio Maria Carlo Vittorio Ferrero della Marmora	3 lipca 1796
Carlo Benigni	3 lipca 1796
Pio Bonifacio Fassati	31 lipca 1796
Giuseppe Maria Pietro Grimaldi	6 sierpnia 1797
Giovanni Battista Canaveri	6 sierpnia 1797
Carlo Pellegrini	2 lutego 1798
Alfonso Maria Freda	2 lutego 1798
Francesco Luigi Piervisani	27 grudnia 1800
Angelo Pietro Galli	1 marca 1801

Hyacinthe Sigismond Gerdil
Jean-François Gerdil
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1718 ; Samoëns
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 1802 ; Rzym
	Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania	1795–1802
	Prefekt Kongregacji Indeksu
Okres sprawowania	1779–1795
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	barnabici
Śluby zakonne	25 września 1735
Diakonat	4 czerwca 1741
Prezbiterat	11 czerwca 1741
Sakra biskupia	2 marca 1777
Kreacja kardynalska	23 czerwca 1777; Pius VI
Kościół tytularny	San Giovanni a Porta Latina; S. Ceciliae trans Tiberim
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hyacinthe Sigismond Gerdil CRSP (ur. 23 czerwca 1718 w Samoëns, zm. 12 sierpnia 1802 w Rzymie)^[1] – sabaudzki^[a] kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 czerwca 1718 roku w Samoëns we francuskojęzycznej części monarchii sabaudzkiej, jako Jean-François Gerdil, syn Pierre’a Gerdila i Françoise Perrier^[2]^[3]. Podstawową edukację odebrał w Bonneville, a w 1734 roku wstąpił do nowicjatu zakonu barnabitów^[2]. Profesję wieczystą złożył 25 września 1735 roku i przyjął imię Hyacinthe-Sigismond (Giacinto Sigismondo^[4]^[3]. Zaraz potem został wysłany do Bolonii, by studiować filozofię^[2]. Świeżo po ukończeniu trzech lat studiów, zaczął nauczać w Maceracie, a później w Casale Monferrato^[2]. 4 czerwca 1741 roku przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później – prezbiteratu^[4]. Jego działalność naukowa umożliwiła mu zostanie członkiem wielu zrzeszeń, m.in. Royal Society, a oprócz tego zostanie wykładowcą filozofii i etyki na Uniwersytecie Turyńskim w 1749 roku^[2]. Wziął udział w synodzie w Turynie i był nauczycielem Karola Emanuela IV i Wiktora Emanuela I^[2]. W 1768 roku kapituła generalna zakonu rozważała wybór Gerdila na przełożonego generalnego^[2]. 17 lutego 1777 roku został wybrany tytularnym biskupem Dibony, a 2 marca przyjął sakrę^[4]. 23 czerwca został kreowany kardynałem in pectore^[4]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 15 grudnia, a następnie nadano mu kościół tytularny San Giovanni a Porta Latina^[4]. W latach 1779–1795 był prefektem Kongregacji Indeksu, a w okresie 1786–1787 – kamerlingiem Kolegium Kardynałów^[2]. Był członkiem komisji opracowującej tekst Konstytucji apostolskiej Auctorem fidei, potępiającej jansenistyczny synod w Pistoi^[2]. Jednocześnie przewodniczył obradom komisji, przygotowującej dokumenty potępiające Konstytucję cywilną kleru i inne dyrektywy rewolucyjnej Francji^[2]. W 1795 roku został prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary i pozostał nim do śmierci^[4]. W czasie francuskiej okupacji Rzymu, wyjechał do Sieny, a następnie do Turynu, gdzie schronienia udzielił mu Karol Emanuel IV^[2]. Gdy został zmuszony do rezygnacji z korony Sardynii, Gerdil osiadł w Giaveno i, chcąc zrezygnować z przewodzenia Kongregacją Rozkrzewiania Wiary, zwrócił się do proprefekta Stefano Borgii, by został jego następcą^[2]. Podczas konklawe 1799–1800 kardynał František Herczan w imieniu cesarza Franciszka II sprzeciwiał się ewentualnemu wyborowi Gerdila na papieża^[2]. Po elekcji Piusa VII kardynał powrócił do obowiązków prefekta i rozpoczął pracę nad konsultacjami w sprawie konkordatu z napoleońską Francją^[2]. Zmarł 12 sierpnia 1802 roku w Rzymie^[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Pochodził z francuskojęzycznej części Sabaudii i jego językiem ojczystym był francuski, jednak po uzyskaniu nominacji kardynalskiej kolejne wydania roczników papieskich (Notizie per l'anno...) z lat 1778-1802 zaliczały go (jako sabaudczyka) do kardynałów włoskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ GERDIL, Giacinto Sigismondo in "Dizionario Biografico" [online], www.treccani.it [dostęp 2023-05-07] (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Hyacinthe Sigismond Gerdil. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).
↑ ^a ^b Pietro Stella: GERDIL, Giacinto Sigismondo. [w:] Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 53 [on-line]. 2000. [dostęp 2018-08-31]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Hyacinthe Sigismond Gerdil. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).

[uwaga1-2] Pochodził z francuskojęzycznej części Sabaudii i jego językiem ojczystym był francuski, jednak po uzyskaniu nominacji kardynalskiej kolejne wydania roczników papieskich (Notizie per l'anno...) z lat 1778-1802 zaliczały go (jako sabaudczyka) do kardynałów włoskich.

[1] GERDIL, Giacinto Sigismondo in "Dizionario Biografico" [online], www.treccani.it [dostęp 2023-05-07] (wł.).

[FIU-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Hyacinthe Sigismond Gerdil. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).

[DBI-4] Pietro Stella: GERDIL, Giacinto Sigismondo. [w:] Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 53 [on-line]. 2000. [dostęp 2018-08-31]. (wł.).

[hierarchy-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Hyacinthe Sigismond Gerdil. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-08-30]. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]