Hyperia
| Hyperia galba[1] | |||
| (Montagu, 1815) | |||
 Samica hyperii | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Hyperia | ||
| Synonimy | |||
| |||
Hyperia (Hyperia galba) – żyjący w Morzu Bałtyckim drobny obunóg. Jego cechą charakterystyczną jest duża głowa z wielkimi, czerwonawymi oczami złożonymi, przypominającymi oczy much czy ważek nie tylko budową, ale i wielkością. Ciało w czerwone plamki, wyróżnia się zwartością i jest dość wysokie. Czułki samców są znacznie dłuższe, niż samic; obie płcie różnią się też nieco proporcjami ciała. Długość do 1,2 cm u samców i 2 cm u samic (w Bałtyku do 0,5 cm).[3][4]
Hyperia zamieszkuje przez większość życia jamy gastralne meduz, głównie chełbii i bełtwy[3]. Zwyczajowi temu skorupiak ten zawdzięcza niemiecką nazwę "kiełża meduzowego" (Quallenflohkrebs)[potrzebny przypis]. Zimą hyperia prowadzi życie w toni wodnej, stanowiąc pospolity składnik planktonu, lub też bytuje na dnie. Rozmnażanie się ma miejsce w okresie jesienno-letnim.[4]
Hyperia jest gatunkiem arktycznym. W Morzu Bałtyckim występuje w wodach głębszych, zimniejszych i bardziej zasolonych. Zamieszkuje ona również duże obszary północnego Atlantyku i Pacyfiku. Spotykana jest we wszystkich morzach europejskich, oprócz Czarnego i Azowskiego.[3][4]
W Bałtyku można spotkać czasem nieco podobną metopę[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hyperia galba, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Hyperia galba. World Register of Marine Species. (ang.).
- ↑ a b c Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 91-92.
- ↑ a b c d Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, s. 112-113. ISBN 83-02-02374-4.