Ił-18 (ros.Ил-18; Oznaczenie NATOCoot) – 4-silnikowy, turbośmigłowysamolot pasażerski średniego zasięgu o liczbie miejsc (w zależności od odmiany) 100-120 (pierwsze serie poniżej 100). Pierwszy lot odbył się w 1957 roku. Był eksploatowany w wielu towarzystwach lotniczych na świecie (w niektórych krajach do dnia dzisiejszego).
Samolot był wyposażony w cztery silniki turbośmigłowe Iwczenko AI 20M o mocy 3169 kW (4250 KM) każdy. Stosowano w nim śmigła AW-68 I o średnicy 4,5 m. Przeciętne zużycie paliwa to 2,4 t na godzinę lotu.
W roku 1960 samoloty trafiły do PLL LOT, natomiast ich duża seria została zakupiona w 1961 roku. W latach 90. używała ich w wersji cargo polsko-japońska linia lotnicza „Polnippon”.
Samolot miał wiele zalet, takie jak dużą (jak na ówczesne czasy) pojemność, stosunkowo duży (jak na owe czasy) zasięg, niezawodność, duży udźwig (dzięki zastosowaniu 4 silników turbośmigłowych o dużej mocy i dużych śmigieł), przestronną kabinę pasażerską o szerokości 3,2 m. (wygodne, szerokie przejście, dosyć szerokie fotele w układzie 3+2). Miał też pewne wady, m.in. znaczną hałaśliwość (szczególnie wewnątrz) i wibracje (są one charakterystyczne dla większości samolotów turbośmigłowych).
Samolot produkowano w wielu wersjach cywilnych i wojskowych[1].
Ił-18 – oznaczenie prototypu.
Ił-18A – oryginalna wersja produkcyjna napędzana silnikami Kuzniecow NK-4 lub Iwczenko AI-20. Zbudowano około 20 sztuk.
Ił-18B – pierwsza masowo produkowana wersja. Średniodystansowy samolot z 84 miejscami.
Ił-18 Combi – samolot w konfiguracji pasażersko-towarowej.
Ił-18D – wersja zbliżona do Iła-18l, ale z dodatkowym zbiornikiem paliwa umieszczonym pośrodku kadłuba.
Ił-18D Pomor – pojedynczy egzemplarz przekształcony w samolot rozpoznawczy do użytku w rybołówstwie.
Ił-18D Salon – wersja przystosowana do przewozu VIPów.
Ił-18E – wersja zbliżona do Iła-18l, ale z większą pojemnością zbiorników paliwa.
Ił-18E Salon – wersja przystosowana do przewozu VIPów.
Ił-18Gr – wersja cargo.
Ił-18l – wersja wyposażona w 4 silniki Iwczenko AI-20M oraz pojemnością zwiększoną do 122 pasażerów.
Ił-18LL – Ił-18A przystosowany do testów systemów przeciwoblodzeniowych.
Ił-18RT – samolot retranslacyjny służący do odbierania danych telemetrycznych pochodzących od pojazdów kosmicznych. Do wersji RT przebudowano dwa egzemplarze samolotu Ił-18W.
Il-18RTL – prototyp wersji 20RT.
Il-18V – standardowa wersja wykorzystywana przez Aerofłot.
Ił-20 – wojskowy samolot rozpoznawczy wybudowany na bazie konstrukcji Ił-18D.
Ił-24N – samolot rozpoznania lodowego służący do wytyczania szlaków dla statków przemierzających wody Arktyki. Litera N pochodzi od nazwy stacji radiolokacyjnej Nit-S1. Budowę samolotów zlecono w 1979 roku. Zbudowano dwa egzemplarze.
Ił-38 – morski samolot patrolowy dalekiego rozpoznania.
ZSRR
Korea Północna
Rosja
.jpg)
