iButton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klucz i sensor odczytu

iButton – rodzaj obudowy układów scalonych (a zarazem rodzaj złącza) z magistralą 1-Wire, wprowadzony i używany przez firmę Dallas Semiconductor, dlatego nazywany jest Dallas key[1].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

iButton jest to układ scalony zawarty w obudowie o średnicy 16 mm wykonanej z nierdzewnej stali. Górna i dolna pokrywa obudowy są odizolowane elektrycznie przez pierścień polipropylenowy tak, że stanowią wyprowadzenia interfejsu 1-Wire poprzez który odbywa się wymiana informacji z układem scalonym. Hermetyczna stalowa obudowa zapewnia zabezpieczenie przeciw czynnikom zewnętrznym.

Zasilanie[edytuj | edytuj kod]

W normalnym wykonaniu iButton nie zawiera wewnętrznego źródła energii. Układ wykorzystuje zasilanie pasożytnicze poprzez konsumpcję energii bezpośrednio z interfejsu 1-Wire.

Wykorzystanie[edytuj | edytuj kod]

Klucz iButton wykorzystujący połączenie typu 1-Wire

Każdy iButton ma unikatowy i niezmienialny kod zgodny z układami serii 1W, zawierający typ układu oraz jego indywidualny numer utworzony przez przepalenie odpowiednich połączeń laserem na układzie wewnątrz obudowy. Adres (np. szesnastkowo 2700000095C33108) może być odczytany i użyty do identyfikacji typu układu jak i każdego układu iButton.

Układy iButton są wykorzystywane w aplikacjach kontroli dostępu, logowania wykonanych zadań, inwentaryzacji, itd. Są one montowane jako aktywna część kluczy elektronicznych (na zdjęciu). Dallas umieszcza w iButton następujące grupy typów układów:

  • Address Only (ang. tylko adres) - używane głównie jako klucz,
  • Memory (pamięć) - zarówno RAM jak i EPROM i EEPROM, używane do przenoszenia i wprowadzania danych do urządzeń,
  • Real-Time Clock (zegar czasu rzeczywistego) - zawiera zegar czasu rzeczywistego,
  • Secure (bezpieczny) - pamięć z szyfrowaniem,
  • Data Loggers (pobieranie danych) - np. termometry, mierniki wilgotności powietrza.

Producent szacuje, że na świecie używanych jest co najmniej 175 milionów urządzeń iButton[1].

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Informacja może być transmitowana pomiędzy iButton i czytnikiem z prędkością do 142 kbps. Rozpoczęcie komunikacji następuje przez przyłożenie metalowej obudowy iButton do czytnika w taki sposób, aby obydwie elektrody interfejsu były elektrycznie połączone z odpowiednimi elementami czytnika. Następuje wówczas dostarczenie energii elektrycznej do układu i inicjalizacja protokołu iButton.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b What is an iButton? - Maxim. [dostęp 2009-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]