II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim
liceum ogólnokształcące
Ilustracja
Budynek szkoły (2009)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Ostrów Wielkopolski

Adres

ul. Wrocławska 48
63-400 Ostrów Wielkopolski

Data założenia

1907

Patron

Władysław Reymont

Dyrektor

mgr Marek Śmiłowicz

Położenie na mapie Ostrowa Wielkopolskiego
Mapa konturowa Ostrowa Wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim”
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego
Mapa konturowa powiatu ostrowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskim”
Ziemia51°38′44,81″N 17°48′50,39″E/51,645781 17,813997
Strona internetowa

II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Stanisława Reymonta w Ostrowie Wielkopolskimliceum ogólnokształcące w Ostrowie Wielkopolskim, założone w 1907 jako niemiecka miejska szkoła średnia dla dziewcząt.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki szkolnictwa żeńskiego w Ostrowie sięgają końca pierwszej połowy XIX wieku, kiedy to nauczyciel o nazwisku Lasswitz założył prywatną szkołę żeńską, a lekcje odbywały się w mieszkaniu pedagoga. Około połowy wieku powstaje pierwsza wyższa szkoła żeńska w pełniejszym tego słowa znaczeniu – z klasami i gronem pedagogicznym. Początkowo była to szkoła polska, jednak po zmianach kadrowych w latach Kulturkampfu (objęcie przez Niemkę Amandę Schirmer stanowiska dyrektora w 1867) zaczęła nabierać niemieckiego charakteru. Później, do I wojny światowej, szkole przewodzili już tylko Niemcy. Zmieniała ona w tym czasie swoją siedzibę kilkakrotnie. W 1907 prywatną szkołę przejęło miasto, a jej dyrektorem został dr Robert Bergmann. Nosiła odtąd nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Żeńskiej.

Decyzja o budowie nowej siedziby przy ulicy „krótkiej” Wrocławskiej zapadła w 1909. Oficjalne otwarcie nowego gmachu nastąpiło niecałe dwa lata później, 26 sierpnia 1911.

Ostatni niemiecki dyrektor, dr Bergmann, przekazał w 1920 kierownictwo szkoły Eleonorze Bojdzińskiej, byłej siostrze zakonnej, która sprawowała funkcję przełożonej do 1935.

Od 1 kwietnia 1921 szkoła nosiła nazwę Państwowe Gimnazjum im. Emilii Sczanieckiej. Od lat 50. XX w. mieściło się tu Liceum im. Emilii Sczanieckiej, które w 1964 przekształcono w koedukacyjne. W 1968 po raz kolejny zmieniono nazwę, tym razem na II Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Reymonta.

Z niewyjaśnionych do dziś powodów[potrzebny przypis] wojewódzkie kuratorium zadecydowało w 1978 o likwidacji szkoły i jej włączeniu w struktury I Liceum. Placówkę przy ulicy Wrocławskiej zajmowała tymczasem szkoła podstawowa. Po odrodzeniu się samorządów w 1989 działacze ostrowscy rozpoczęli starania o reaktywowanie II Liceum. Udało się to 1 maja 1992.

Szkolna gazetka Re(y)moncik została w 1991 odznaczona[przez kogo?] jako najlepsza w Polsce.

Budynek[edytuj | edytuj kod]

II Liceum Ogólnokształcące znajduje się w Śródmieściu, przy ulicy „krótkiej” Wrocławskiej, przy jej skrzyżowaniu z ulicą Chopina, naprzeciw Parku Emilii Sczanieckiej.

Szkoła wybudowana została w latach 1910–1911 w stylu wczesnego modernizmu z elementami neorenesansu i secesji. Poszczególne części: korpus główny, skrzydła, willowy aneks z mieszkaniem dyrektorskim tworzą nieregularną bryłę budynku, nakryte są dwuspadowymi, przenikającymi się dachami. Elewacja pokryta jest tynkiem drapanym. Szkoła posiada liczne ryzality, wykusze, balkony, rzeźby, płaskorzeźby. W auli znajdują się witraże, natomiast w głównym korpusie budynku umiejscowiona jest loggia. Obiekt posiadał niegdyś także płytki ogródek zlikwidowany przy poszerzaniu ulicy Chopina. Późniejsze przebudowy wnętrza zatarły częściowo dawną funkcjonalność wnętrz oraz auli (uznawanej niegdyś za salę o najlepszej w Ostrowie akustyce). Elewację odrestaurowano w 2006.

W szkole znajdują się pamiątkowe tablice ku czci Emilii Sczanieckiej, Eleonory Bojdzińskiej, Marii Bojarskiej oraz uczennic poległych w latach II wojny światowej.

Wychowawcy[edytuj | edytuj kod]

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kronika. Odznaczenia. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 546, nr 22 z 8 września 1928. 
  2. a b Ludzie nauki – II Liceum Ogólnokształcące [online] [dostęp 2024-03-16] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ostrów Wielkopolski – dzieje miasta i regionu, praca zbiorowa, Poznań 1990.
  • Marek Olejniczak, Bedeker Ostrowski, Ostrów Wielkopolski 2004.
  • Jarosław Biernaczyk, opracowanie historii szkoły z oficjalnej strony internetowej II LO.