93 tys. zabitych 60 tys. rannych 15 tys. zabitych przez choroby
9 tys. zabitych 36 tys. rannych 5 tys. zabitych przez choroby 5851 zabitych 23 847 rannych 188 zaginionych 240 zabitych 961 rannych 6 tys. zabitych przez choroby 4 tys. zabitych przez choroby (łącznie ok. 80 tys. zabitych)
W niespełna miesiąc po zakończeniu I wojny bałkańskiej konflikt na Bałkanach rozgorzał na nowo. Tym razem sojusznicy z Ligi Bałkańskiej zaczęli kłócić się o podział zdobytych terytoriów. Wojna wybuchła po zerwaniu przez cara bułgarskiego Ferdynanda I pertraktacji z Serbią na temat nowego podziału Macedonii. W nocy z 29/30 czerwca 1913 roku, na granicach, Bułgarzy zaatakowali jednocześnie Greków i Serbów, a wypoczywający gościnnie w Salonikach bułgarski pułk wywołał tam powstanie bułgarskiej części ludności miasta[1]. Serbom z pomocą pospieszyli Czarnogórcy, a po kilku dniach Bułgarię zaatakowała Rumunia (żądająca południowej Dobrudży) i Turcja. Bułgarzy, po bardzo ciężkich walkach, wkrótce musieli się cofnąć. Grecy oraz niebułgarscy Słowianie zarzucają im przy tym popełnienie masowych zbrodni wojennych na ludności cywilnej[2]. Wobec ciężkich porażek militarnych, Bułgarzy w krótkim czasie poprosili o pokój. Odbyło się to dzięki mediacjom rosyjskim.
