93 tys. zabitych
60 tys. rannych
15 tys. zabitych przez choroby
9 tys. zabitych
36 tys. rannych
5 tys. zabitych przez choroby
5851 zabitych
23 847 rannych
188 zaginionych
240 zabitych
961 rannych
6 tys. zabitych przez choroby
4 tys. zabitych przez choroby (łącznie ok. 80 tys. zabitych)
II wojna bałkańska (29 czerwca – 10 sierpnia 1913) – konflikt zbrojny pomiędzy Bułgarią a Serbią i jej sojusznikami: (Grecją, Czarnogórą, Rumunią) oraz walczącą przeciwko Bułgarii Turcją.
W niespełna miesiąc po zakończeniu I wojny bałkańskiej konflikt na Bałkanach rozgorzał na nowo. Tym razem sojusznicy z Ligi Bałkańskiej zaczęli kłócić się o podział zdobytych terytoriów. Wojna wybuchła po zerwaniu przez cara bułgarskiego Ferdynanda I pertraktacji z Serbią na temat nowego podziału Macedonii. W nocy z 29/30 czerwca 1913 roku, na granicach, Bułgarzy zaatakowali jednocześnie Greków i Serbów, a wypoczywający gościnnie w Salonikach bułgarski pułk wywołał tam powstanie bułgarskiej części ludności miasta[1]. Serbom z pomocą pospieszyli Czarnogórcy, a po kilku dniach Bułgarię zaatakowała Rumunia (żądająca południowej Dobrudży) i Turcja. Bułgarzy, po bardzo ciężkich walkach, wkrótce musieli się cofnąć. Grecy oraz niebułgarscy Słowianie zarzucają im przy tym popełnienie masowych zbrodni wojennych na ludności cywilnej[2]. Wobec ciężkich porażek militarnych, Bułgarzy w krótkim czasie poprosili o pokój. Odbyło się to dzięki mediacjom rosyjskim.
