ISO/IEC 20000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

ISO/IEC 20000 - pierwszy międzynarodowy standard dla zarządzania usługami IT, opracowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną. Norma bazuje na normie BS 15000 opracowanej w 2005 przez BSI Group. Standard jest przeznaczony dla każdej organizacji, w której funkcjonują usługi IT[1].


Na standard składają się dwie normy[1]:

  • ISO/IEC 20000-1:2011 - International Standard - Information Technology - Service Management - Part 1: Service management system requirements
  • ISO/IEC 20000-2:2005 - International Standard - Information Technology - Service Management - Part 2: Code of practice.


Ich polska, zharmonizowana wersja opublikowana została w 2007 roku. Polskie wydanie niczym nie różni się od oryginału, a jego nazwa brzmi[1]:

  • PN-ISO/IEC 20000-1: 2007 - Technika informatyczna - Zarządzanie usługami - Część 1: Specyfikacja
  • PN-ISO/IEC 20000-2: 2007 - Technika informatyczna - Zarządzanie usługami - Część 2: Reguły postępowania.

Część pierwsza zawiera wymagania, na podstawie których firmy mogą się certyfikować i uzyskać potwierdzenie zgodności z normą. Niespełnienie któregokolwiek z wymagań może oznaczać, że firma nie uzyska certyfikatu. Część 2 stanowi rozszerzenie wymagań z części pierwszej o pewne rekomendacje, bazujące na modelu Information Technology Infrastructure Library, elementach Microsoft Operations Framework i COBIT.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c FAQ ISO/IEC 20000. [dostęp 2011-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-01)].