Idea regulatywna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Idea regulatywna – pojęcie wprowadzone przez Immanuela Kanta.

Pochodzi ono z zakresu metafizyki i określa idealny kres poznania. Poznanie ludzkie obejmuje ujęte w czasie i przestrzeni doświadczenie. Kant wymienia trzy idee regulatywne (stwarzane przez ludzki rozum) dotyczące: Boga, duszy i wszechświata. Regulatywność ich polega na niemożliwości udowodnienia istnienia, bądź nieistnienia Boga i duszy ludzkiej, czy skończoności lub nieskończoności wszechświata, ponieważ nigdy nie zaistnieją obiektywne dowody pozwalające je stwierdzić.

Kant krytykował teologię racjonalną i głoszone przez nią dowody na istnienie Boga. Jednym z nich był dowód ontologiczny, według którego Bóg istnieje z racji faktu istnienia pojęcia Boga. Jednak Kant stwierdził, że świadczy to jedynie o takiej możliwości, nie jest zaś dowodem.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kant. W: Powszechna encyklopedia filozofii. T. 5. Lublin: Polskie towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2004. ISBN 83-918800-7-9.