Ignacy Mojżesz I Daoud

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ignace Moussa I Daoud)
Ignacy Mojżesz I Daoud
Bazyli Mojżesz Daoud
Kardynał patriarcha
Herb duchownego
Kraj działania

Liban

Data i miejsce urodzenia

18 września 1930
Maskana

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 2012
Rzym

Miejsce pochówku

Liban

Prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich
Okres sprawowania

2000–2007

Patriarcha Antiochii
Okres sprawowania

1998–2001

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku syryjskiego

Prezbiterat

17 października 1954

Nominacja biskupia

2 lipca 1977

Sakra biskupia

18 września 1977

Wybór patriarchy

13 października 1998

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Kościół tytularny

katolicki obrządku syryjskiego

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 września 1977

Konsekrator

Ignacy Antoni II Hayek

Współkonsekratorzy

Flavien Zacharie Melki
Joseph Jacob Abiad

Ignacy Mojżesz I Daoud, właśc. Bazyli Mojżesz Daoud (ur. 18 września 1930 w Maskanie, zm. 7 kwietnia 2012 w Rzymie) – katolicki duchowny obrządku syryjskiego, patriarcha Antiochii, prefekt watykańskiej Kongregacji Kościołów Wschodnich, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminariach w Jerozolimie i Charfecie (Liban), na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie obronił licencjat z prawa kanonicznego. Przyjął święcenia kapłańskie 17 października 1954. Pełnił m.in. funkcję sekretarza Patriarchatu Syryjskiego w Bejrucie oraz obrońcy węzła małżeńskiego przy trybunale patriarchalnym w Bejrucie. 2 lipca 1977 Syryjski Katolicki Synod Patriarchalny w Charfecie powołał go na biskupa Kairu rytu syryjskiego; 22 lipca 1977 uzyskał potwierdzenie tego wyboru przez Pawła VI, a 18 września t.r. odebrał sakrę biskupią z rąk Ignacego II Hayeka, patriarchy Antiochii rytu syryjskiego. W związku z sakrą biskupią przyjął imię Ignacego.

W lipcu 1994 został powołany przez Synod Patriarchalny na archiparchę Homs, Hama et Nabk rytu syryjskiego i kilka dni potem zatwierdzony przez Jana Pawła II; od października 1998 był patriarchą Antiochii. Z funkcji tej zrezygnował w styczniu 2001 po nominacji (w listopadzie 2000) na prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich. Zachował tytuł patriarchy ad personam, a w lutym 2001 został wyniesiony przez Jana Pawła II do godności kardynała-biskupa. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, w tym w sesji specjalnej poświęconej Kościołowi w Azji wiosną 1998.

Po śmierci Jana Pawła II w kwietniu 2005 dalsze pełnienie przez patriarchę funkcji prefekta Kongregacji Kościołów Wschodnich uległo zawieszeniu, ale został ponownie mianowany przez kolejnego papieża Benedykta XVI. Odszedł z funkcji prefekta kongregacji w czerwcu 2007, w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego. Zastąpił go na tym stanowisku abp Leonardo Sandri.

18 września 2010 roku w związku z ukończeniem 80. roku życia utracił prawo do udziału w konklawe.

Od 14 marca 2012 po udarze był hospitalizowany w poliklinice Gemelli, gdzie zmarł 7 kwietnia 2012.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]