Ignacio Pinazo Martínez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacio Pinazo Martínez
Ilustracja
Pomnik Pinaza w Walencji
Data i miejsce urodzenia

1883
Walencja, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

1970
Godella, Hiszpania

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

rzeźba

Epoka

klasycyzm, realizm

Figura Nuestro Padre Jesús de Cieza w Murcji

Ignacio Pinazo Martínezhiszpański rzeźbiarz pochodzący z Walencji. Jego ojcem był malarz Ignacio Pinazo Camarlench, a bratem José Pinazo Martínez.

Początkowo uczył się w pracowni ojca, później mając zaledwie 9 lat wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji. Był profesorem rysunku w Escuela Normal de Albacete, a w 1969 r. został profesorem Akademii San Carlos.

W 1900 r. wyjechał do Madrytu, aby pracować w warsztacie rzeźbiarza Mariano Benlliure. W 1904 r. otrzymał stypendium prowincji Walencja na studia w Rzymie, gdzie oprócz rzeźby uczył się także muzyki i śpiewu. Zwiedził Amerykę jako śpiewak w kubańskim zespole muzycznym. W 1909 r. wykonał kopię Damy z Elche, starożytnej rzeźby iberyjskiej znalezionej w regionie Walencji. W 1912 r. wrócił do Hiszpanii i całkowicie poświęcił się rzeźbie[1].

Brał udział w licznych wystawach i konkursach. W 1899 r. otrzymał wyróżnienie cum laude na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie. W 1815 na tej samej wystawie zdobył II medal za rzeźbę El saque, a w 1948 I medal za rzeźbę Enigma[1]. Rzeźba El alcalde de Benifarach (głowa w brązie, obecnie w zbiorach Muzeum Prado) przyniosła mu Order Legii Honorowej.

W 1944 r. otrzymał pierwsze zamówienie na rzeźbę publiczną dla miasta Walencji. Stworzył wizerunek św. Wincentego FerreriuszaSan Vicente Ferrer, który umieszczono na moście Puente del Real, w miejscu zniszczonej rzeźby z początku XVII wieku. Pinazo inspirował się XVIII-wieczną rzeźbą św. Wincentego wykonaną przez innego rzeźbiarza z Walencji, José Esteve Boneta. W 1949 r. zainaugurowano dzieło, które wykonał na cześć swojego ojca malarza Ignacia Pinazo Camarlench, a następnie podarował miastu[1].

Jego rzeźba łączy grecki klasycyzm z realizmem typowym dla Hiszpanii lat 30.

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • El saque, 1914.
  • Monumento a Ricardo Codorniu, 1923, Park Retiro, Madryt
  • Monumento a Ignacio Pinazo Camarlench, 1949, Walencja
  • San Vicente Ferrer, 1945, Puente del Real, Walencja
  • Cristo de la Paz, Godella, Walencja
  • Nuestra Señora de la Soledad, Jumilla, Murcja
  • El saque, 1914, Palacio de la Generalitat Valenciana, Walencja
  • Monumento al marqués de Borja, Escorial, Madryt
  • El alcalde de Benifarach, Muzeum Prado, Madryt

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Elena de las Heras Esteban: La escultura pública en Valencia. Estudio y catálogo. 2003. [dostęp 2012-07-24]. (hiszp.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Francisco Agramunt Lacruz: Diccionario de artistas valencianos del siglo XX, Tom III. Walencja: Albatros, 1999, s. 1392.
  • Los Pinazo: cien años de expresión artística (Katalog wystawy). Walencja: Comunidad Valenciana, 1991.
  • Bernardino de Pantorba: Historia y crítica de las Exposiciones Nacionales de Bellas Artes celebradas en España [1948]. Madryt: Jesús Ramón García Rama, 1980, s. 356.
  • José Marín-Medina: La Escultura Española Contemporánea (1800 – 1978). Madryt: Editorial Edarcón, 1978.
  • Rafael Gil Salinas, Carmen Palacios Albandea: El ornato urbano. La escultura pública en Valencia. Walencja: Oficina de publicaciones del Ayuntamiento de Valencia, 2001.