Ignacy Żabnieński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Żabnieński
major piechoty major piechoty
Data urodzenia

30 czerwca 1884

Data śmierci

1940?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny)

Ignacy Żabnieński vel Chołota[1] (ur. 30 czerwca 1884, zm. 1940?) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Macieja[2]. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim[3] oraz odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w c. i k. Armii. Posiadał przydział w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 57 w Tarnowie[4][5][6]. Awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy piechoty: kadeta (starszeństwo z 1 stycznia 1911)[7], podporucznika (starszeństwo z 1 listopada 1915)[8] i porucznika (starszeństwo z 1 lutego 1918)[9].

Został przyjęty do Wojska Polskiego[10]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[11]. Służył w 47 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych, który 10 października 1921 został przemianowany na 6 Pułk Strzelców Podhalańskich[12]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 204. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W latach 1922–1923 był komendantem kadry batalionu zapasowego[14][15], w 1924 kwatermistrzem[16], a w 1925 dowódcą I batalionu[17]. W maju 1927 został ponownie przesunięty na stanowisko kwatermistrza[18]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie na stanowisko dowódcy III batalionu[19][20]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[21], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[22]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stryj. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI”[23].

Mieszkał w Stryju, gdzie był prezesem miejscowej Ligi katolickiej[24].

W 1940 został aresztowany przez NKWD Zachodniej Ukrainy[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Corpus Studiosorum 2015 ↓, s. Nazwisko zmienił 28 grudnia 1908..
  2. ↑ a b Indeks ↓.
  3. ↑ Corpus Studiosorum 2015 ↓.
  4. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 581.
  5. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 381.
  6. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 643.
  7. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 452.
  8. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 221.
  9. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 241.
  10. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 132, jako „Żabniewski”.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 593, jako „Żabniewski”.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 154, 959.
  13. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 30.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 554.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 391, 401.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 336, 345.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 276.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 138.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 41, 169.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 85.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
  23. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 970.
  24. ↑ Złote gody współżycia małżeńskiego. „Gazeta Stryjska”. 7, s. 5, 1934-02-18. Stryj. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Żabnieński&oldid=66137959”