Ignacy Baliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ignacy Baliński
Aksel
Ilustracja
Ignacy Baliński; 1918 r.
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1862
Reginów

Data i miejsce śmierci

11 marca 1951
Sudbury

Zawód, zajęcie

prawnik, pisarz, publicysta

Narodowość

polska

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach
Ignacy Baliński - Prezes Rady Miejskiej w Warszawie w gabinecie; 1926 r.

Ignacy Baliński, ps. Aksel[1] (ur. 31 lipca 1862 w Reginowie[2], zm. 11 marca 1951 w Sudbury) – polski pisarz, publicysta i działacz społeczny. Z wykształcenia prawnik. Sędzia Sądu Najwyższego w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny Balińskich z Balina h. Jastrzębiec, syn Józefa Zenona (1815–1892) i Józefy z d. Jundziłł h. Łabędź (zm. 1903). 21 kwietnia 1894 poślubił Marię Chomętowską[2] h. Lis, z którą miał synów: Józefa (1895–1928), Stanisława (1898–1984), Jana (1899–1974) i Antoniego Edwarda (1907–1990).

Przed I wojną światową pracował w Warszawie w Prokuraturze Królestwa Polskiego, oddając się również życiu społecznemu i twórczości literackiej. Zasilał swym piórem szereg czasopism i dzienników, zwłaszcza w dziedzinie krytyki literackiej i teatralnej, wydał kilka prac prawniczych. Był redaktorem „Życia Warszawskiego” i „Wieczorów Rodzinnych”, zamieszczał też wiele artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kurierze Warszawskim” i „Słowie”.

W czasie I wojny światowej należał do grupy Koła Międzypartyjnego[2]. Był sekretarzem, potem wiceprezesem Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1918 został sędzią Sądu Najwyższego oraz prezesem rady miejskiej stolicy, którą to godność sprawował do 1927[2]. W latach 1922–1927 był senatorem z ramienia Narodowej Demokracji.

Od 1939 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Tworzył poezje (Wybór wierszy z lat wielu). Napisał też wspomnienia o Warszawie. Jego synem był poeta Stanisław Baliński. Jego grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach (T-2-2)[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

polskie

zagraniczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ludwik Czarkowski, Pseudonimy i kryptonimy polskie, Wilno: Księgarnia Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego w Wilnie, 1922, s. 10.
  2. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 20.
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF I ANTONINA BALIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-03].
  4. ↑ Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I A–D. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 75.
  5. ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 20-21.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939).
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Baliński&oldid=66047930”