Ignacy Brunner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ignacy Brunner (ur. 5 marca 1813, zm. 17 sierpnia 1878) – polski lekarz ginekolog żydowskiego pochodzenia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn kupca Jakuba Salomona Brunnera (1782-1847) i Teresy Meyer (1784-1855). Ukończył studia medyczne i położnicze na Uniwersytecie Berlińskim. Powrócił do Warszawy gdzie objął w 1846 stanowisko pomocnika lekarza powiatu warszawskiego. W 1854 został akuszerem przy urzędzie lekarskim Warszawy. W kilkanaście lat później, to jest w 1873 objął stanowiska lekarza miejskiego, lekarza lazaretów więziennych i lekarza komitetu policyjno-lekarskiego.

Poślubił Wilhelminę Kohen, z którą miał siedmioro dzieci: Mikołaja Ludwika lekarza, Paulinę Julię (1841-1917), Stefanię (1843-1925), Kazimierza (1846-1848), Natalię (ur. 1847), Józefa Waleriana (1849-1851) i Wandę Amelię Luizę (ur. 1853).

Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko Augsburskim w Warszawie[potrzebny przypis].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]