Ignacy Grabowski (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Grabowski
Profesor prawa kanonicznego
Data i miejsce urodzenia

22 sierpnia 1878
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

25 marca 1950
Warszawa

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

8 sierpnia 1904

Ignacy Grabowski (ur. 22 sierpnia 1878 w Tarnopolu, zm. 25 marca 1950 w Warszawie[1]) – polski duchowny katolicki, kanonista, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Lwowskiego i Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Wojciech matka Anna z domu Oneserko. W latach 1899–1902 odbył studia na Uniwersytecie Lwowskim, a w latach 1902–1905 na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które zakończył uzyskaniem stopnia doktora prawa kanonicznego. 8 sierpnia 1904 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa lwowskiego Józefa Bilczewskiego. Po powrocie do kraju przez rok był wikariuszem w parafii Tartarów k. Bełżca, w latach 1906-1914 prefektem Seminarium Duchownego we Lwowie. W latach 1910–1919 był adiunktem na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W 1917 na Uniwersytecie Lwowskim otrzymał habilitację na podstawie monografii Ekscepcje w prawie kanonicznym. W 1919 został kierownikiem katedry prawa kanonicznego na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1921 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. Był trzykrotnie dziekanem tego wydziału[1]. Był w latach 1922-1939 radcą Kurii Metropolitalnej, w latach 1923-1932 sędzią synodalnym Sądu Arcybiskupiego w Warszawie. W okresie II wojny światowej przebywał w Warszawie. Prowadził wykłady na tajnych kompletach Wydziału Teologii Katolickiej zorganizowanych już na początku 1940. W 1946 podjął swoje dawne obowiązki profesora zwyczajnego na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, przeszedł na emeryturę w 1949.[2] Pochowany w mogile zbiorowej księży emerytów Warszawskiej Kapituły Metropolitalnej na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 107–5,6–23-30)[3].

Grób księży emerytów Warszawskiej Kapituły Metropolitalnej na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Prawo cywilne a kanoniczne, Lwów 1912
  • Prawne środki w procesie kanonicznym, Lwów 1913
  • Ekscepcje w procesie kanonicznym, Lwów 1917
  • Karne prawo kościelne w nowym kodeksie, Lwów 1918
  • Prawo kościelne osobowe i rzeczowe w nowym kodeksie, Lwów 1918
  • Prawo kanoniczne według nowego kodeksu, Lwów 1921
  • Konkordat polski, Warszawa 1927
  • Nauka religii w ustawodawstwie kościelnym a cywilnym, Warszawa 1927
  • Zasady pierwszeństwa w ustawodawstwie kościelnym, Warszawa 1933
  • Zagadnienie małżeństwa, Warszawa 1934
  • Adwokatura w ustawodawstwie kościelnym, Włocławek 1935
  • Elementa iuris decretalium Gregorii IX in législation civili in Polonia, Rzym 1936
  • Postępowanie inkwizycyjne przeciw heretykom w średniowieczu, Warszawa 1937
  • Procedura kanoniczna w sprawach małżeńskich, Warszawa 1938[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Grabowski Ignacy ks.. eduteka.pl. [dostęp 2017-09-03].
  2. Jerzy Adamczyk Ksiądz Ignacy Grabowski (1878–1950) polski kanonista okresu II Rzeczypospolitej] [w:] Łódzkie Studia Teologiczne nr 28 wyd. 2019
  3. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW KOSTKA ZWOLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-01-03].