Ignacy Ostaszewski

Ignacy Walenty Ostaszewski
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	1792 ; Żebry-Wiatraki
Data i miejsce śmierci	1840 ; Parszów
	Przebieg służby
Lata służby	1809-1831
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815-1831); Wojska Powstańcze
Jednostki	5. Pułk Ułanów
Stanowiska	kapitan
Główne wojny i bitwy	kampania moskiewska 1812; powstanie listopadowe 1831
	Odznaczenia

Ignacy Walenty Ostaszewski (ur. 1792, zm. 1840) – oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej 1812 roku, kapitan w 5 Pułku Ułanów w powstaniu listopadowym, odznaczył się w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1792 w miejscowości Żebry-Wiatraki na Mazowszu w szlacheckiej rodzinie Ostaszewskich herbu Ostoja jako syn Antoniego Ostaszewskiego, komornika zakroczymskiego i Kunegundy z Pokrzywnickich. Na chrzcie 9 września 1792 dostał imiona Walenty Ignacy^[1].

W 1809 wszedł jako kadet do armii Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanie: 1812 roku w Rosji i 1813 roku w Niemczech. Za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Po utworzeniu Królestwa Kongresowego 1815 roku został skierowany do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych gwardii, gdzie był podchorążym^[2].

W 1827 awansował z wachmistrza w Pułku Strzelców Konnych Gwardii na porucznika do Korpusu Weteranów. W tym samym korpusie służył jego daleki krewny, podporucznik Walenty Ostaszewski; dlatego zapewne dla odróżnienia zaczął używać drugiego imienia: Ignacy^[3].

Po wybuchu powstania listopadowego został dnia 28 grudnia 1830 przeniesiony z Korpusu Weteranów do tworzącego się 5 Pułku Ułanów imienia Zamoyskich^[4]. Dnia 3 kwietnia 1831 postąpił na kapitana^[5].

W bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831, w której dowodził szarżą 2-ego szwadronu swego pułku, został ciężko ranny^[6].

Po upadku powstania i powrocie z internowania w Prusach dzierżawił wieś Bobrowniki, a następnie otrzymał posadę w rządowym korpusie górnictwa i hutnictwa, gdzie był kasjerem fabryk rządowych przy zakładach amunicji w Parszowie^[2].

Zgodnie z zarządzeniem władz zaborczych, w 1838 roku wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie^[7].

Od 17 lutego 1821 był ożeniony z Praksedą Emilią Sułocką (urodzoną 2 grudnia 1802, zmarłą 2 maja 1837)^[8]. Miał dzieci: - Emilię (ur. 1822), - Sylwestra (ur. 1823, zm. 1873, ożenionego 1 v. z Anną Budzyńską, 2 v. z Matyldą Szymańską), - Wiktorię (ur. 1826, zm. 1854, za Jakubem Prackim), - Wincentego (ur. 1827, zm. 1861, ożenionego z Anną Dłużewską), - Józefa (ur. 1832, zm. 1861, ożenionego z Karoliną Sakowską), - Walentego (ur. 1834, ożenionego z Karoliną Sadowską) i Jana (ur. 1836). Na krótko przed śmiercią ożenił się powtórnie z Magdaleną z Komorowskich.

Umarł w Parszowie 22 grudnia 1840. Został pochowany w Wąchocku^[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Robert Bielecki, "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego", t. 3, Warszawa 1998, s. 244^[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Akt urodzenia: Gzy (obec. woj. mazow.), miejsc. Żebry-Wiatraki, 24/1792
↑ ^a ^b Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej", t. 13, Warszawa 1916, s. 69-70
↑ Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego na rok 1828, s. 202
↑ Rozkaz dzienny dnia 28 grudnia 1830, podpisany przez dyktatora Józefa Chłopickiego, Merkury. Dziennik polityczny, handlowy i literacki, nr 14, 31 grudnia 1830, s. 1; zob też: Karol Lewicki, "O 5-tym pułku ułanów imienia Zamoyskich", [w:] Przegląd kawaleryjski, nr 10, 1937, s. 412.
↑ Rozkaz dzienny dnia 3 kwietnia 1831, podpisany przez naczelnego wodza Jana Skrzyneckiego, Dziennik Powszechny Krajowy, nr 99 z 11 kwietnia 1831, s. 1
↑ "Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania", opr. Onufry Hieronim Kunaszowski, Lwów 1880, s. 132
↑ "Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861", opr. Elżbieta Sęczys, Warszawa 2000, s. 499
↑ Akt małżeństwa: Warszawa, ASC Cyrkuł III, 26/1821, na stronie: http://geneteka.genealodzy.pl
↑ Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 347 z 1840r.
↑ "Słownik" zawiera błędną datę i błędne miejsce urodzenia, także błędne dane na temat rodziny - należą one do innej postaci o tym samym imieniu i nazwisku: Ignacy Ostaszewski, ur. 7 sierpnia 1774 Ostaszewie Włoskach, zm. 2 czerwca 1837 w Warszawie, syn Wojciecha i Konstancji z Kołakowskich, był według metryki zgonu "pisarzem prywatnym"; być może brał udział w kampanii moskiewskiej 1812

[1] Akt urodzenia: Gzy (obec. woj. mazow.), miejsc. Żebry-Wiatraki, 24/1792

[autonazwa1-2] Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej", t. 13, Warszawa 1916, s. 69-70

[3] Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego na rok 1828, s. 202

[4] Rozkaz dzienny dnia 28 grudnia 1830, podpisany przez dyktatora Józefa Chłopickiego, Merkury. Dziennik polityczny, handlowy i literacki, nr 14, 31 grudnia 1830, s. 1; zob też: Karol Lewicki, "O 5-tym pułku ułanów imienia Zamoyskich", [w:] Przegląd kawaleryjski, nr 10, 1937, s. 412.

[5] Rozkaz dzienny dnia 3 kwietnia 1831, podpisany przez naczelnego wodza Jana Skrzyneckiego, Dziennik Powszechny Krajowy, nr 99 z 11 kwietnia 1831, s. 1

[6] "Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania", opr. Onufry Hieronim Kunaszowski, Lwów 1880, s. 132

[7] "Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861", opr. Elżbieta Sęczys, Warszawa 2000, s. 499

[8] Akt małżeństwa: Warszawa, ASC Cyrkuł III, 26/1821, na stronie: http://geneteka.genealodzy.pl

[9] Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 347 z 1840r.

[10] "Słownik" zawiera błędną datę i błędne miejsce urodzenia, także błędne dane na temat rodziny - należą one do innej postaci o tym samym imieniu i nazwisku: Ignacy Ostaszewski, ur. 7 sierpnia 1774 Ostaszewie Włoskach, zm. 2 czerwca 1837 w Warszawie, syn Wojciecha i Konstancji z Kołakowskich, był według metryki zgonu "pisarzem prywatnym"; być może brał udział w kampanii moskiewskiej 1812

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]