Ignacy Zielewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ignacy Zielewicz (ur. 1841 w Powidzu, zm. 1917 w Poznaniu) – polski lekarz, chirurg.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zapoczątkował wraz z Teodorem Teofilem Mateckim i Piotrem Seckim nowoczesną chirurgię w Wielkim Księstwie Poznańskim, stosując przy operacjach znieczulenie ogólne przy użyciu eteru i chloroformu.

W 1877 roku założył Szpital Dziecięcy Sióstr Miłosierdzia przy ul. św. Józefa w Poznaniu[1] i towarzystwo wspierające szpital.

W 1889 roku wraz z Heliodorem Święcickim i Bolesławem Wicherkiewiczem założył czasopismo Nowiny Lekarskie[2], w którym publikował swoje felietony.

Jego artykuł Dziedzictwo ducha stał się manifestem ideowym dla poznańskich lekarzy[3].

Pisał w nim o zawodzie lekarza:

(...)Ponad matryalne względy wysoko wznosić się powinien sztandar godności naszego zawodu.[4]

Był propagatorem postaci i dorobku Karola Marcinkowskiego.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]