Igor Janke

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Janke
Ilustracja
Igor Janke podczas drugich urodzin Układu Otwartego
Data i miejsce urodzenia

27 października 1967
Żagań

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta

Alma Mater

PWST w Warszawie

Małżeństwo

Bogna Janke

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Igor Ziemowit Janke[1] (ur. 27 października 1967 w Żaganiu) – polski dziennikarz, publicysta, autor książek. Twórca Niezależnego Forum Publicystów Salon24.pl, prezes think tanku Instytut Wolności (od 2012), autor podcastu Układ Otwarty (od 2021).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość spędził w Gostyniu. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Ziemi Gostyńskiej w Gostyniu. Jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Był wiceprzewodniczącym samorządu studentów w PWST, w 1988 założył tam koło Niezależnego Zrzeszenia Studentów i został jego przewodniczącym.

Karierę dziennikarską zaczynał w reaktywowanym w 1989 tygodniku „Po prostu”, gdzie zajmował się tematyką kulturalną i polityczną. W 1990 zaczął pracę w „Życiu Warszawy”, gdzie najpierw był reporterem politycznym, potem pisał reportaże z Polski i świata do dodatku „Życie Ekstra”, a następnie kierował działem kultury. Przez rok pracował w wydawnictwie Świat Książki. Potem współpracował z dziennikiem „Życie” i był szefem działu publicystyki miesięcznika „Architektura”. W latach 1997–1998 był zastępcą redaktora naczelnego „Ekspresu Wieczornego”. Później przez pięć lat był redaktorem naczelnym Polskiej Agencji Prasowej, a potem publicystą i szefem działu politycznego „Rzeczpospolitej”.

Igor Janke, czerwiec 2007

Od maja 2006 pracował w tygodniku „Wprost”, pod koniec 2006 wrócił do „Rzeczpospolitej”. Od połowy października 2006 razem z żoną Bogną Janke stworzył Niezależne Forum Publicystów Salon24.pl, gdzie prowadzi swój blog. Prowadził programy „Powiększenie” oraz „Kuchnię polityczną” (oba w TVP3). Odszedł z TVP 28 lutego 2007 po odwołaniu Bronisława Wildsteina z funkcji prezesa TVP.

Od marca 2007 do maja 2010 prowadził wtorkowe wydanie „Poranka radia Tok FM”, z którego został zwolniony 14 maja 2010 przez redaktor naczelną Ewę Wanat[2].

Od września 2008 do czerwca 2009 prowadził codzienny program „Wydarzenia dnia” w TV Puls. Był gospodarzem programu „Minęła dwudziesta” w TVP Info.

Jarosław Kaczyński i Igor Janke, 2013

Od 7 lutego 2011 do 28 listopada 2012 był także publicystą tygodnika „Uważam Rze”, z którego odszedł razem z większą częścią zespołu dziennikarskiego tego pisma w geście solidarności po odwołaniu redaktora naczelnego, Pawła Lisickiego[3]. W 2012 z Janem Ołdakowskim i Dariuszem Gawinem założył think tank Instytut Wolności.

Z końcem września 2014 został felietonistą tygodnika „Do Rzeczy”[4]. W latach 2013–2018 był partnerem i członkiem zarządu firmy doradczej Bridge[5]. W latach 2018–2021 był partnerem w firmie doradczej R4S. Odszedł z firmy, gdy jego żona, Bogna Janke, została sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP[6].

Od września 2021 tworzy autorski podcast Układ otwarty[7][8].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Wydał książki PO-PiSowa kronika upadku (Red Horse, Lublin, 2009, ISBN 9788375730142) i Napastnik. Opowieść o Viktorze Orbánie (Warszawa: Demart, 2012, ISBN 9788374278126). Fragment jego artykułu pt. Nieznośna szybkość bloga, opublikowanego w listopadzie 2006 w „Rzeczpospolitej”, znalazł się na egzaminie maturalnym z języka polskiego (poziom podstawowy) w 2008[9].

W 2015 książka jego autorstwa pt. Twierdza. Solidarność Walcząca (Wielka Litera, Warszawa, 2014, ISBN 9788364142659) została nagrodzona w Konkursie „Książka Historyczna Roku”[10].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2010 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 560).
  2. ↑ Joanna Guzik, Jarosław Stróżyk, TOK FM zrezygnowało z Igora Janke [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-03-07] (pol.).
  3. ↑ Po zwolnieniu Karnowskiego i Lisickiego z ‘Uważam Rze’ odchodzi większość dziennikarzy [Oświadczenie] [online], wiadomosci.gazeta.pl, 28 listopada 2012 [dostęp 2022-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-01].
  4. ↑ Anna Małuch: Igor Janke zajmie miejsce Eryka Mistewicza w „Tygodniku do Rzeczy”. Press, 2014-09-29. [dostęp 2014-10-01]. (pol.).
  5. ↑ Igor Janke odchodzi z agencji Bridge, stawia na Instytut Wolności i własny biznes [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-10-07] (pol.).
  6. ↑ Bogna Janke w Kancelarii Prezydenta, Igor Janke odchodzi z R4S [online] [dostęp 2022-07-30] (pol.).
  7. ↑ Igor Janke wraca do dziennikarstwa, uruchomił podcast „Układ otwarty” [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-07-30] (pol.).
  8. ↑ Układ otwarty Igor Janke [online], Układ otwarty [dostęp 2022-08-01].
  9. ↑ Egzamin maturalny z języka polskiego. Poziom podstawowy. 2008. archiwum.cke.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-07)]., cke.edu.pl, [dostęp 2014-01-28].
  10. ↑ Książka historyczna roku po raz ósmy!. ksiazkahistorycznaroku.pl. [dostęp 2015-11-15].
  11. ↑ Ordery i odznaczenia dla działaczy NZS. prezydent.pl, 19 marca 2010. [dostęp 2010-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 marca 2010)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce, edycja IV, Warszawa 2001, s. 334.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igor_Janke&oldid=71755934”