Igor Kowalik

Igor Kowalik
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1981 ; Wrocław
Zawód	aktor, reżyser teatralny, kompozytor
Lata aktywności	od 2005

Igor Kowalik (ur. 12 stycznia 1981 we Wrocławiu) – polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychowywał we Wrocławiu, gdzie w latach 1996–2000 uczęszczał do Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia. Jako student czwartego roku aktorstwa PWSFTviT w Łodzi pod kierunkiem Jana Machulskiego, w ramach łódzkiego XXIV Festiwalu Szkół Teatralnych, wystąpił w potrójnej roli jako dziennikarka Małgorzata Mosznal, pewny siebie wokalista Stanisław Retro i jego dziewczyna Ewa w spektaklu Paw królowej (2006) w reż. Łukasza Kosa opartym na powieści Doroty Masłowskiej, gdzie był także współautorem oprawy muzycznej.

Swoją przygodę na małym ekranie rozpoczął od występu w różnorodych rolach w programie Michała Fajbusiewicza Magazyn Kryminalny 997. Pojawił się także w kilku filmach krótkometrażowych. W latach 2009-2013 związany był z Teatrem im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze. Od 2013 współpracuje z teatrami wrocławskimi.

5 lipca 2014 w Galerii Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki GTPS Punkt w Gdańsku odbyła się w jego wykonaniu premiera monodramu Marka Koterskiego Nienawidzę^[1].

Od 1 listopada 2019 związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu^[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy krótkometrażowe[edytuj | edytuj kod]

2004: Za plecami – chłopak
2004: Przerżnąć sprawę – Vincent „Vinnie” Webb
2004: Simpatico – Vincent „Vinnie” Webb
2005: Pociąg – chłopak
2005: Goliat – barman
2007: Teczka – archiwista / policjant

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

2018: Pierwsza miłość jako marszand sprzedający m.in. obrazy namalowane przez Krystiana Domańskiego
2018: Kruk. Szepty słychać po zmroku jako Timoszenko
2018: Ślad
2018: Sprawiedliwi – Wydział Kryminalny
2019: Lombard. Życie pod zastaw
2019: Wataha jako strażnik na przejściu granicznym
2019: Znaki jako komendant Ochotniczej Straży Pożarnej w Sowich Dołach
2020: Święty jako technik
2020: Leśniczówka jako Szymon, były partner Miłki

Role teatralne[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Autor	Rola	Reżyser	Teatr
2005	Jak wam się podoba. Las	wg Jak wam się podoba Williama Shakespeare’a	Pan Pierwszy	Jan Maciejowski	Teatr Studyjny PWSFTviT w Łodzi
2006	Paw Królowej	wg Doroty Masłowskiej	piosenkarz Stanisław Retro, Ewa, dziennikarka Małgorzata Mosznal (także współtwórca muzyki)	Łukasz Kos	Teatr Studyjny PWSFTviT w Łodzi
2006	Wielki Bobby	Krzysztof Gruszczyński	minister obrony	Jan Machulski	Teatr Telewizji
2007	Zabawy na podwórku (Games in the Backyard)	Edna Mazia	Gidi Batzer; Obrońca Gidiego	Andrzej Maria Marczewski	Teatr Nowy w Łodzi
2009	List	Aleksander Fredro	Zdzisław	Krzysztof Pulkowski	Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze
2009	Scrooge. Opowieść wigilijna o Duchu	wg Charlesa Dickensa	Fred Holywell; duch	Henryk Adamek
2010	Dobrze	Tomasz Man	W – Wnuczek Starszego Mężczyzny	Tomasz Man
	Przygody rozbójnika Rumcajsa	Ernest Bryll	Rumcajs	Kazimierz Mazur
	Drugie zwarcie	Jerzy Łukosz	Adaś	Jacek Zembrzuski
	Lilla Weneda	Juliusz Słowacki	Polelum	Krzysztof Prus
2011	jedenasta szesnaście	Rafał Matusz	28	Rafał Matusz
2011	Rozmowy przy wycinaniu lasu	Stanisław Tym	Dunlop	Tomasz Man
2014	Nienawidzę (monodram)	Marek Koterski		Igor Kowalik	Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki
2014	Świat robotów	Sara Antczak na podstawie opowiadań Stanisława Lema	Mikromił	Konrad Kujawski	Wrocławski Teatr Och-Art
2016	Sherlock Holmes śladami zaginionej rodziny	wg sir Arthura Conana Doyle’a	Sherlock Holmes	Andrzej Wieczorek
2017	Selekcja		Demetriusz Denderys	Andrzej Wieczorek
2018	Xięgi Schulza	Jan Szurmiej, Wojciech Jankowiak na motywach twórczości Bruno Schulza	Woźnica; Esesman; Chasyd / Szloma; Koń	Jan Szurmiej	Teatr Polski we Wrocławiu
2019	Ożenić się nie mogę	Aleksander Fredro	urzędnik	Grzegorz Kempinsky
2020	Błękitny pies	na podstawie Opowieści o Błękitnym Psie, czyli o rzeczach trudnych dla dzieci Beaty Majchrzak	Buczek	Agata Skowrońska
2020	Bracia Karamazow	wg Fiodora Dostojewskiego	Rakitin	Stanisław Melski
2021	Zmierzch – świtem…	na motywach twórczości Isaaka Babla	Lowka Krzyk	Jan Szurmiej
	Kronika wypadków miłosnych (online)	wg Tadeusza Konwickiego	n/d	Agata Skowrońska, Igor Kowalik
	Stara kobieta wysiaduje	Tadeusz Różewicz	kelner Cyryl	Grzegorz Bral
	Lot nad kukułczym gniazdem	Ken Kesey	pielęgniarz Williams	Cezary Iber
2022	Sen nocy letniej	William Shakespeare	Oberon, król elfów	Magdalena Piekorz
2022	Szewcy	Stanisław Ignacy Witkiewicz	Hiperrobociarz	Stanisław Melski
2023	Jest tak, jak wam się wydaje!	Gianluca Iumiento	August Wołek / policjant / zagraniczny żołnierz / doradca polityczny	Gianluca Iumiento

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ „Gazeta Wyborcza” - Trójmiasto, Kogo nienawidzi Koterski pokaże na scenie Igor Kowalik, Nr 153/4.07.2014 - Co Jest Grane
↑ Igor Kowalik. Teatr Polski we Wrocławiu. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Igor Kowalik w bazie Filmweb
Igor Kowalik w bazie filmpolski.pl
Igor Kowalik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .

[1] „Gazeta Wyborcza” - Trójmiasto, Kogo nienawidzi Koterski pokaże na scenie Igor Kowalik, Nr 153/4.07.2014 - Co Jest Grane

[wroc-2] Igor Kowalik. Teatr Polski we Wrocławiu. [dostęp 2021-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-21)]. (pol.).

[1]

[2]