Igor Przegrodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Przegrodzki
Ilustracja
Igor Przegrodzki w 2008
Imię i nazwisko

Igor Robert Przegrodzki

Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1926
Landwarów

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2009
Konstancin-Jeziorna

Zawód

aktor, reżyser, pedagog

Lata aktywności

1944–2009

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Igor Robert Przegrodzki (ur. 15 kwietnia 1926 w Landwarowie, zm. 27 lipca 2009 w Konstancinie-Jeziornie[1]) – polski aktor filmowy, teatralny, i telewizyjny, reżyser teatralny, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zawodu aktora uczył się w czasach okupacji w tajnym Studium Teatralnym w Wilnie. Jego debiut teatralny w roli Freda w Pigmalionie George’a Bernarda Shawa miał miejsce w marcu 1945 na scenie Teatru na Pohulance[2].

Związany był z wrocławskim Teatrem Polskim, gdzie stworzył dziesiątki ról: m.in. starego w Krzesłach Ionesco, starego aktora w Garderobianym Harwooda i króla-ojca w Ślubie Gombrowicza. Stworzył dziesiątki kreacji w spektaklach Teatru Telewizji, w filmach i serialach oraz w Polskim Radiu. Poza tym Przegrodzki reżyserował w operze i operetce, uczył na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej we Wrocławiu, pełnił funkcję dziekana w PWST w Krakowie, przez pięć lat był dyrektorem Teatru Polskiego, był też wykładowcą w Studium Dramatycznym przy Teatrze[3]. Grał w przedstawieniach wielu reżyserów: od Tadeusza Minca, przez Jerzego Grzegorzewskiego, po Pawła Miśkiewicza.

Ostatnie lata życia spędził jako aktor warszawskiego Teatru Narodowego.

Msza żałobna odbyła się 3 sierpnia 2009 w kościele św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła w Warszawie (kościele środowisk twórczych); aktor został pochowany następnego dnia na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.

Grób Igora Przegrodzkiego na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu (pole 3, aleja boczna, grób 354)

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2004)
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski 1976)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1953)
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
  • Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006)[3]
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1965)
  • Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1982)
  • Złota Odznaka „Zasłużony dla miasta Wrocławia i województwa wrocławskiego” (1977)
  • Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za twórczość artystyczną w dziedzinie teatru, za całokształt osiągnięć aktorskich (1979)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1971)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie teatru w zakresie sztuki aktorskiej (1999)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w PWST w Krakowie (filia we Wrocławiu) (1981)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za rok 1998 w dziedzinie sztuki aktorskiej (1999)
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia (zespołowa) za osiągnięcia aktorskie (1982)
  • Nagroda na I Festiwalu Teatrów Śląska i Opolszczyzny za rolę Poety w spektaklu Wesele Stanisława Wyspiańskiego w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu (1960)
  • Nagroda na XII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za rolę Robespierre’a w spektaklu Thermidor Stanisławy Przybyszewskiej w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1971)
  • Nagroda na XVII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za rolę ojca w spektaklu Ślub Witolda Gombrowicza w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1976)
  • Nagroda na VI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Opolu za rolę Szambelana w spektaklu Pan Jowialski Aleksandra Fredry w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1980)
  • Nagroda na XII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w Opolu za rolę Fizdejki w spektaklu Janulka, córka Fizdejki (1986)
  • Nagroda na XXV Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za rolę Laurentego w spektaklu Na czworakach (1986)
  • Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznana przez redakcję miesięcznika „Teatr” za rolę Iwana Wasiliewicza w Powieści teatralnej Michaiła Bułhakowa w reż. Macieja Wojtyszki w Teatrze Telewizji (1988)
  • Złoty Wawrzyn im. Adama Grzymały-Siedleckiego (1990)
  • Grand Prix na XXXII na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę Sira w „Garderobianym” w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1992)
  • Nagroda I stopnia na XXXIV na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę starego w spektaklu Krzesła Eugene’a Ionesco w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994)
  • Nagroda Główna na XXXVII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę Berengera I w przedstawieniu Król umiera czyli Ceremonie Eugene’a Ionesco w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1997)
  • Honorowa Złota Iglica – pięciokrotnie (1978, 1979, 1981, 1988, 1992)
  • Złota Iglica – siedmiokrotnie (1966, 1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1980)
  • Srebrna Iglica – czterokrotnie (1967, 1969, 1976, 1977)
  • Iglica 40-lecia (1985)
  • Złoty Wawrzyn Grzymały (1989)
  • „Złoty Ratusz” – nagroda przyznana przez Muzeum Miejskie we Wrocławiu (2003)
  • Wyróżnienie na VI Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze, za rolę starego w spektaklu Krzesła Eugene’a Ionesco w Teatrze Polskim we Wrocławiu (1994)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. gor Przegrodzki - wrocławski aktor z Wilna. Polskie Radio, 2023-07-27. [dostęp 2023-12-26].
  2. Zmarł Igor Przegrodzki. wyborcza.pl, 27 lipca 2009. [dostęp 2013-01-17].
  3. a b Igor Przegrodzki kończy 80 lat. wiadomosci.wp.pl, 14 kwietnia 2006. [dostęp 2013-01-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]