Igrzec
Igrzec (łac. jokulator; niem. szpilman) – ze staropolskiego ludowy poeta, muzykant i trefniś[1].
Wędrowny ludowy śpiewak opisujący w dawnych czasach, swymi utworami ciekawe i aktualne zdarzenia[1].
Jak podaje badacz kultury Dawid Jung, opisujący średniowieczne Święto Głupców, najstarszym znanym obecnie igrcem w polskiej historii jest artysta imieniem Jurek, który w 1235 podarował w Gnieźnie przed księciem jedną ze swoich wsi kościołowi. W XIII i XIV w. w Polsce zawód igrców był przez duchowieństwo piętnowany, a za oglądanie sztuki "igrców, wiłów, goliardów i wesołków" oraz darowanie im datków groziła kara klątwy nawet księżom katolickim.[2]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hilary McGlynn (red.), Wielka Encyklopedia Oxford, t. 8, Oxford Educational, 2008, s. 31, ISBN 978-83-252-0187-6 (pol.).
- ↑ D. Jung, "Polska, ulubiona masochistka Europy", Gniezno 2017, s. 62-63.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Kraków 1969: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, s. 80.