Ijohajocis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ijohajocis (jap. イヨハイオチシ iyohaiochishi[1]; pieśni wyrażające smutek) – gatunek literacki wywodzący się z tradycji ajnuskiej. W klasyfikacji ustnej literatury ajnuskiej, przedstawionej przez Itsuhiko Kuboderę został umieszczony wśród gatunków lirycznych[2]. Niektórzy badacze (np. Bronisław Piłsudski) nie wymieniają go w swoich pracach[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. zapis fonetyczny w języku japońskim
  2. Ustna tradycja Ajnów. W: Alfred F. Majewicz: Dzieje i legendy Ajnów. Bogdan Kupis(red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1983, s. 116. ISBN 83-207-0460-X.
  3. Ustna tradycja Ajnów. W: Alfred F. Majewicz: Dzieje i legendy Ajnów. Bogdan Kupis(red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Iskry, 1983, s. 110. ISBN 83-207-0460-X.