Ikar (szybowiec)
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Kolejowy Klub Szybowcowy „Szybownia” |
| Konstruktor |
Jan Czarnecki, |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1926 |
| Lata produkcji |
1925 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10 m |
| Wydłużenie |
6,2 |
| Długość |
6 m |
| Wysokość |
1,7 m |
| Powierzchnia nośna |
17 m² |
| Masa | |
| Własna |
60 kg |
| Użyteczna |
70 kg |
| Startowa |
130 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
40 km |
| Doskonałość maks. |
10 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Ikar – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jan Czarnecki i Kazimierz Wroński w 1925 roku zaprojektowali szybowiec „Ikar” z myślą o jego wystawieniu w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym. Z racji zatrudnienia w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot” i dostępu do jej zasobów zdecydowali się na zastosowanie skrzydła z samolotu Hanriot H.28. Kolejowe Koło Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej przy Dworcu Głównym w Poznaniu finansowało budowę szybowca, latem 1925 roku zlecono wykonanie budowy Kolejowemu Klubowi Szybowcowemu „Szybownia”. Pomimo wykorzystania gotowych elementów z H.28 nie zdołano jej ukończyć przed rozpoczęciem Konkursu.
Oblot szybowca nastąpił wiosną następnego roku, wykonano na nim kilka skoków. W konstrukcji wprowadzono zmiany, dodano podwozie kołowe. Miało to umożliwić start za samochodem. Do prób nie doszło, szybowiec został uszkodzony podczas transportu na lotnisko Ławica. Nie zdecydowano się na jego remont, został skasowany.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej w układzie górnopłatu.
Kadłub o przekroju prostokątnym, kryty sklejką, na przodzie miał zamontowany hak startowy. Kabina pilota otwarta, osłonięta wiatrochronem. Płat dwudźwigarowy o obrysie prostokątnym, kryty w całości płótnem, wyposażony w Lotki. Usztywniony naciągami z drutu zamocowanymi do kadłuba i piramidki nad nim. Podwozie początkowo składało się z drewnianej płozy podkadłubowej, następnie zostało zamienione na trójpunktowe – główne dwukołowe z metalowa płozą ogonową. Usterzenie klasyczne, statecznik poziomy płytowy, powierzchnie sterowe kryte płótnem.
Malowanie[edytuj | edytuj kod]
Kadłub malowany na ciemny kolor z białym napisem „IKAR” z przodu. Skrzydła i stery w kolorze cellonu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 683. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 363. OCLC 830596725.
- Ryszard Kaczkowski. Szybowiec szkolno-treningowy "Ikar". „Skrzydlata Polska”. 10/1963, s. 7, 10 marca 1963. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
