Ilińce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ilińce
Іллінці
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

iliniecki

Data założenia

październik 1391

Prawa miejskie

1757

Zarządzający

Włodzimierz Jaszczuk

Powierzchnia

10.87 km²

Wysokość

212 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


11 284[1]

Nr kierunkowy

+380 4345

Kod pocztowy

22700-22707

Tablice rejestracyjne

АВ

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ilińce”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ilińce”
Ziemia49°06′20″N 29°12′32″E/49,105556 29,208889
Strona internetowa
Portal Ukraina

Ilińce lub Lińce (ukr. Іллінці, trb. Illinci; łac. Elins) – miasto na Ukrainie w obwodzie winnickim, siedziba władz rejonu ilinieckiego. Ośrodek przemysłu spożywczego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ilińce jako Elins na mapie Wilhelma Beauplana z roku 1648

Przez Kazimierza Jagiellończyka nadane wojewodzie Mienkowi.

W 1647 roku książę Samuel Karol Korecki przekazał miasto ówczesnemu cześnikowi chełmskiemu Stefanowi Czarneckiemu za sumę zastawu w wysokości 40 tys. złotych.

22 października 1757 lokowane na prawie magdeburskim przez króla Augusta III Sasa. Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 roku własnością Hieronima Janusza Sanguszki[2].

W zaborze rosyjskim siedziba gminy Ilińce(ukr.) w powiecie lipowieckim guberni kijowskiej.

W 2013 liczyło 11 366 mieszkańców[3].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • parterowy dwór wybudowany w XVIII w. przez Hieronima Sanguszkę (1743-1812). Letnia rezydencja Sanguszków[4]. Hieronim Sanguszko przyjmował w nim króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1787 r. Pod koniec XIX w. dom mieszkalny zarządców (oficjalistów) cukrowni.
  • cerkiew św. Mikołaja z 1751 r.
  • kościół z 1785 r.
  • synagoga z ok. 1780 r.
  • gmach ziemstwa z początku XX w.
  • Młyn Marymont z 1908 r.
  • cerkiew św. Trójcy z 1902 r.

Urodzeni w Ilińcach[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.13
  2. Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 527.
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.42
  4. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 189-191, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]