Ilkka Kanerva

Ilkka Kanerva
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1948 ; Lokalahti
Data i miejsce śmierci	14 kwietnia 2022 ; Turku
	Minister spraw zagranicznych Finlandii
Okres	od 19 kwietnia 2007; do 4 kwietnia 2008
Przynależność polityczna	Kok.
Poprzednik	Erkki Tuomioja
Następca	Alexander Stubb
	Przewodniczący OBWE
Okres	od 1 stycznia 2008; do 4 kwietnia 2008
Poprzednik	Miguel Ángel Moratinos
Następca	Dora Bakojani
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ilkka Armas Mikael Kanerva (ur. 28 stycznia 1948 w Lokalahti, zm. 14 kwietnia 2022^[1] w Turku) – fiński polityk, wieloletni parlamentarzysta, minister w kilku rządach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1968 zdał egzamin maturalny, a w 1980 uzyskał magisterium z nauk społecznych na Uniwersytecie Turku. W 1975 uzyskał mandat posła do Eduskunty z okręgu Varsinais-Suomi, reprezentując Partię Koalicji Narodowej. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1979, 1983, 1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015 i 2019^[2].

Pełnił funkcję drugiego (2003–2007) i pierwszego (2007) zastępcy przewodniczącego fińskiego parlamentu, a wcześniej (1999–2003) stał na czele komisji obrony. Od 1987 do 1995 wchodził w skład rządów, którymi kierowali Harri Holkeri i Esko Aho. Był ministrem w kancelarii premiera (1987–1990), ministrem transportu (1990–1991), ministrem w ministerstwie finansów (1989–1995) oraz ministrem pracy (1991–1995)^[3]. Od kwietnia do sierpnia 1991 jednocześnie sprawował urząd wicepremiera.

W kwietniu 2007 ponownie objął stanowisko rządowe jako minister spraw zagranicznych w gabinecie Mattiego Vanhanena. Został zdymisjonowany w kwietniu następnego roku, gdy media ujawniły, że wysłał ponad 200 SMS-ów do 29-letniej liderki grupy tańca erotycznego^[4]. Od 1 stycznia do 4 kwietnia 2008 sprawował także funkcję przewodniczącego OBWE^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mikko Marttinen: Ilkka Kanerva on kuollut. is.fi, 14 kwietnia 2022. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).
↑ Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).
↑ Kanerva, Ilkka Armas Mikael. valtioneuvosto.fi. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).
↑ Graeme Baker: Finnish minister quits over saucy texts. telegraph.co.uk, 2 kwietnia 2008. [dostęp 2022-12-16].
↑ Ilkka Kanerva. osce.org. [dostęp 2022-12-16]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na stronie Eduskunty. [dostęp 2022-12-16]. (ang.).

[1] Mikko Marttinen: Ilkka Kanerva on kuollut. is.fi, 14 kwietnia 2022. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).

[2] Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).

[3] Kanerva, Ilkka Armas Mikael. valtioneuvosto.fi. [dostęp 2022-12-16]. (fiń.).

[4] Graeme Baker: Finnish minister quits over saucy texts. telegraph.co.uk, 2 kwietnia 2008. [dostęp 2022-12-16].

[5] Ilkka Kanerva. osce.org. [dostęp 2022-12-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

W dniu zaprzysiężenia	Esko Aho (Kesk.) Ilkka Kanerva (Kok.) Pertti Salolainen (Kok.) Kauko Juhantalo (Kesk.) Hannele Pokka (Kesk.) Mauri Pekkarinen (Kesk.) Elisabeth Rehn (SFP) Iiro Viinanen (Kok.) Riitta Uosukainen (Kok.) Tytti Isohookana-Asunmaa (Kesk.) Martti Pura (Kesk.) Ole Norrback (SFP) Sirpa Pietikäinen (Kok.) Eeva Kuuskoski (Kesk.) Pirjo Rusanen (Kok.)
Późniejsi członkowie rządu	Paavo Väyrynen (Kesk.) Heikki Haavisto (Kesk.) Paavo Rantanen Toimi Kankaanniemi (SKL) Pekka Tuomisto (Kesk.) Seppo Kääriäinen (Kesk.) Anneli Jäätteenmäki (Kesk.) Jan-Erik Enestam (SFP) Olli-Pekka Heinonen (Kok.) Mikko Pesälä (Kesk.) Jorma Huuhtanen (Kesk.) Anneli Taina (Kok.)