Ingrid Bergman

Ingrid Bergman

Bergman (1944)
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1915 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	29 sierpnia 1982 Londyn
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Lars Schmidt (1958–1976) Roberto Rossellini (1950–1957) Petter Aron Lindström (1937–1950)
Lata aktywności	1932–1982
Strona internetowa

Sesja dla magazynu Yank, the Army Weekly (1945)

Ingrid Bergman w filmie Dr. Jekyll i Mr. Hyde (1941)

W filmie Casablanca (1942)

W filmie Gasnący płomień (1944)

W filmie Osławiona (1946)

Wyspa Stromboli, dom w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu „Stromboli, ziemia Boga” w 1949 r.

Tablica pamiątkowa na domu na wyspie Stromboli, w którym mieszkała Ingrid Bergman podczas kręcenia filmu „Stromboli, ziemia Boga”, 1949

Ingrid Bergman (ur. 29 sierpnia 1915 w Sztokholmie, zm. 29 sierpnia 1982 w Londynie) – szwedzka aktorka filmowa i teatralna. Jedna z największych gwiazd „Złotej Ery Hollywood”. American Film Institute umieścił ją na czwartym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends).

Zagrała w wielu przychylnie odebranych filmach, m.in. Dr Jekyll i Mr Hyde, Komu bije dzwon czy Joanna d’Arc. Największy rozgłos przyniosła jej rola w dramacie Casablanca (1942), w którym partnerował jej Humphrey Bogart. Amerykańska Akademia Filmowa przyznała jej Oscary za role w filmach: Gasnący płomień, Anastazja i Morderstwo w Orient Expresie.

Życiorys

Urodziła się w Sztokholmie w 1915. Zamarzyła o aktorstwie po tym, jak wzięła udział w filmie Landskamp jako statystka. Została uczennicą prestiżowej szkoły Swedish Royal Theatre, ale stwierdziła, że teatr jej nie pociąga. W 1935 po raz pierwszy zagrała małą rólkę. Przełomem w jej karierze okazał się film Intermezzo (1936), w którym zagrała pianistkę zakochaną w starszym, żonatym skrzypku. Rolą tą zwróciła na siebie uwagę Davida O. Selznicka, amerykańskiego producenta, który postanowił zrobić remake tego filmu i w tym celu zaprosił Ingrid do Hollywood. Film z 1939 odniósł sukces, a Bergman podpisała siedmioletni kontrakt z Selznickiem.

W 1941 otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej u boku Humphreya Bogarta w filmie Casablanca. Za główną rolę w filmie Komu bije dzwon (1943) na podstawie powieści Hemingwaya otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara. Rok później wcieliła się w Paulę Alquist w Gasnącym płomieniu i za tę kreację otrzymała nagrodę Akademii Filmowej. Trzecią nominację przyniosła jej rola siostry Benedyktyny w Dzwonach Najświętszej Marii Panny. Rola Joanny d’Arc zaowocowała czwartą nominacją do Oscara. W 1949 kręciła we Włoszech film Stromboli, ziemia Bogów w reżyserii Roberta Rosselliniego, z którym wkrótce związała się w prywatnym życiu. W 1950 wyszła za Rosselliniego, czym wywołała skandal obyczajowy (dla reżysera porzuciła poprzedniego męża), za co spotkał ją ostracyzm w Hollywood. Przez następne lata była zmuszona pracować w Europie. W tym czasie grała przede wszystkim w kolejnych filmach nowego męża: Stromboli, ziemia bogów (1951), Europa '51 (1952) i Podróż do Włoch (1953). Do Hollywood wróciła obrazem Anastazja (1956), za rolę w którym otrzymała drugiego w karierze Oscara dla najlepszej aktorki.

W 1973 przewodniczyła obradom jury konkursu głównego na 26. MFF w Cannes. W 1974 zagrała w Morderstwie w Orient Expressie, a za swoją rolę otrzymała trzecią statuetkę w karierze. Ostatnią nominację przyniósł jej film Jesienna sonata (1978), ona sama uważała, że była to jej najlepsza rola w karierze.

Ma swoją gwiazdę na hollywoodzkim Walk of Fame przy 6759 Hollywood Blvd. Napisała autobiografię My story, która stała się bestsellerem.

Jej ostatnią rolą była postać izraelskiej premier, Goldy Meir, w miniserialu telewizyjnym Kobieta o imieniu Golda (1982), za którą otrzymała nagrodę Emmy. Zmarła w 67. rocznicę urodzin na raka piersi, nie doczekawszy premiery Kobiety…. Część jej prochów rozsypano nad szwedzkim wybrzeżem, a część spoczywa na najstarszym sztokholmskim cmentarzu Norra begravningsplatsen, gdzie na jej grobie umieszczona jest tablica pamiątkowa.

Życie prywatne

Życie osobiste aktorki było dość burzliwe. W 1949 opuściła męża, lekarza Petera Lindstroma, z którym miała córkę, aby związać się z włoskim reżyserem Roberto Rossellinim. Miała z nim troje dzieci: syna Robertina oraz bliźniaczki, Isottę i Isabellę. Po dziewięciu latach wspólnego życia się rozstali. Następnie poślubiła producenta teatralnego Larsa Schmidta, z którym rozwiodła się w 1975.

Filmografia

Filmy fabularne

• 1932: Landskamp jako dziewczyna stojąca w kolejce (niewymieniona w czołówce)
• 1935: Munkbrogreven jako Elsa Edlund
• 1935: Bränningar jako Karin Ingman
• 1935: Swedenhielms jako Astrid
• 1935: Noce Walpurgii (Valborgsmässoafton) jako Lena Bergström, sekretarka Johana
• 1936: Intermezzo jako Anita Hoffman
• 1936: Po słonecznej stronie (Pa solsidan) jako Eva Bergh
• 1938: Nasza czwórka (Die Vier Gesellen) jako Marianne
• 1938: Dollar jako Julia Balzar
• 1938: En Kvinnas ansikte jako Anna Holm / Panna Paulsson
• 1939: Samotna noc (En enda natt) jako Eva Beckman
• 1939: Intermezzo: A Love Story jako Anita Hoffman
• 1940: Juninatten jako Kerstin Norbäck/Sara Nordana
• 1941: Doktor Jekyll i pan Hyde (Dr. Jekyll and Mr. Hyde) jako Iva
• 1941: Adam Had Four Sons jako Emilie Gallatin
• 1941: Rage in Heaven jako Stella Bergen
• 1942: Casablanca jako Ilsa Lund Laszlo
• 1943: Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls) jako Maria
• 1944: Gasnący płomień (Gaslight) jako Paula Alquist
• 1945: Saratoga Trunk jako Clio Dulaine
• 1945: Urzeczona (Spellbound) jako Constance Peterson
• 1945: Dzwony Najświętszej Marii Panny (The Bells of St. Mary’s) jako siostra Benedict
• 1946: Osławiona (Notorious) jako Alicia Huberman
• 1946: American Creed
• 1948: Łuk triumfalny (Arch of Triumph) jako Joan Madou
• 1948: Joanna d’Arc (Joan of Arc) jako Joanna d’Arc
• 1949: Pod znakiem Koziorożca (Under Capricorn) jako lady Henrietta Flusky
• 1950: Stromboli, ziemia bogów (Stromboli) jako Karin
• 1952: Europa '51 jako Irene Girard
• 1953: Podróż do Włoch (Viaggio in Italia) jako Katherine Joyce
• 1954: Strach (La Paura) jako Irene Wagner
• 1954: Joanna d’Arc na stosie (Giovanna d’Arco al rogo) jako Joanna d’Arc
• 1956: Anastazja (Anastasia) jako Anastasia
• 1956: Helena i mężczyźni (Eléna et les hommes) jako Helena Sokorowska
• 1958: Niedyskrecja (Indiscreet) jako Anne Kalman
• 1958: Gospoda Szóstego Dobrodziejstwa (The Inn of the sixth happiness) jako Gladys Aylward
• 1959: The Turn of the Screw jako Governess
• 1961: 24 godziny z życia kobiety (Twenty-Four Hours in a Woman's Life) jako Clare Lester
• 1961: Żegnaj ponownie (Goodbye Again) jako Paula
• 1961: Auguste jako Epizod (niewymieniona w czołówce)
• 1963: Hedda Gabler jako Hedda Gabler
• 1964: Żółty Rolls-Royce (The Yellow Rolls-Royce) jako Gerda Millett
• 1964: Wizyta starszej pani (The Visit) jako Karla Zachanassian
• 1966: The Human Voice
• 1967: Stymulacja (Stimulantia) jako Mathilde Hartman
• 1969: Kwiat kaktusa (Cactus Flower) jako Stephanie Dickinson
• 1970: Spacerując w wiosennym deszczu (A Walk in the Spring Rain) jako Libby Meredith
• 1973: From the Mixed-Up Files of Mrs. Basil E. Frankweiler jako pani Frankweiler
• 1974: Morderstwo w Orient Expressie (Murder on the Orient Express) jako Greta Ohlsson
• 1976: Kwestia czasu (A Matter of Time) jako hrabina Sanziani
• 1978: Jesienna sonata (Höstsonaten) jako Charlotte
• 1982: A Woman Called Golda jako Golda Meir

Seriale telewizyjne

• 1959: Startime jako Guwernantka

Nagrody

• Nagroda Akademii Filmowej
  • Najlepsza aktorka drugoplanowa: 1975 Morderstwo w Orient Expressie
  • Najlepsza aktorka pierwszoplanowa: 1957 Anastazja
  • 1945 Gasnący płomień
• Złoty Glob
  • Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym: 1957 Anastazja
  • 1946 Dzwony Najświętszej Marii Panny
  • 1945 Gasnący płomień
  • Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 1983 A Woman Called Golda
• Nagroda BAFTA Najlepsza aktorka drugoplanowa: 1975 Morderstwo w Orient Expressie
• Nagroda Emmy
  • Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym: 1982 A Woman Called Golda
  • 1960 The Turn of the Screw
• Cezar 1976 Cezar Honorowy
• Nagroda Tony Najlepsza aktorka w sztuce: 1947 Joan of Lorraine

Bibliografia

• IngridI. Bergman IngridI., Ingrid Bergman: My Story, AlanA. Burgess, New York: Delacorte Press, 1980, ISBN 0-440-03299-7, OCLC 6356127 .
• CharlotteCh. Chandler CharlotteCh., Ingrid: Ingrid Bergman, A Personal Biography, New York: Simon & Schuster, 2007, ISBN 0-7432-9421-1, OCLC 74966691 .
• Laurence Leamer, As Time Goes By: The Life of Ingrid Bergman, New York: Harper & Row (1986), ISBN 0-06-015485-3
• Megan Gressor, Kerry Cook: Największe romanse wszech czasów. Bożenna Stokłosa (tłum.). Klub Dla Ciebie, 2005. ISBN 83-7404-194-3.

Linki zewnętrzne

• Ingrid Bergman w bazie IMDb (ang.)
• Ingrid Bergman w bazie Filmweb
• Ingrid Bergman w bazie Notable Names Database (ang.)