Innocenty (Letiajew)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 listopada 1921
Współkonsekrowani biskupi
Jan (Bratolubow)	1 sierpnia 1923

Innocenty
	Innokientij Letiajew
	Biskup charkowski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1882 ; Bijsk
Data śmierci	1937
	Biskup charkowski
Okres sprawowania	1935-1936
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia charkowska
Śluby zakonne	1907
Diakonat	1907
Prezbiterat	1909
Chirotonia biskupia	7 listopada 1921

Innocenty, imię świeckie: Innokientij Aleksiejewicz Letiajew (ur. 26 maja^?/7 czerwca 1882 w Bijsku, zm. w 1937) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1907 złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został wyświęcony na hierodiakona. Dwa lata później ukończył Kazańską Akademię Duchowną z tytułem kandydata nauk teologicznych i został wyświęcony na hieromnicha. Od 1913 był przełożonym monasteru św. Włodzimierza w Irkucku oraz kierownikiem seminarium nauczycielskiego w Irkucku. Od 1914 do 1921 wykonywał analogiczną pracę w seminarium w Połtawie.

7 listopada 1921 został wyświęcony na biskupa klińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W roku następnym przystąpił do Żywej Cerkwi i z polecenia Wyższego Zarządu Cerkiewnego objął katedrę jekatierinosławską. Już w 1923 duchowny zerwał z Żywą Cerkwią i złożył akt pokutny, by wrócić do Patriarchatu Moskiewskiego. Od 1923 do 1926 był biskupem stawropolskim i kubańskim, zaś od 1926 do 1927 - krasnodarskim i kubańskim. Od października do listopada był wikariuszem eparchii jarosławskiej i rostowskiej, zaś od listopada do 1927 do 1932 - biskupem podolskim, wikariuszem eparchii moskiewskiej. Od 1932 do 1935 kierował eparchią włodzimierską i suzdalską.

W 1935 objął zarząd eparchii charkowskiej. Aresztowany w 1936, w 1937 został oskarżony o "uczestnictwo w kontrrewolucyjnej wojskowo-szpiegowskiej dywersyjno-terrorystycznej organizacji i przygotowaniach do powstania przeciw władzy radzieckiej", a następnie skazany na śmierć i rozstrzelany. Miejsce jego pochówku jest nieznane. W 1989 w pełni zrehabilitowany^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Иннокентий (Летяев Иннокентий Иванович

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego

[1] Иннокентий (Летяев Иннокентий Иванович

[2] de facto do 1924

[1]

[A]

Słobodzko-ukraińscy i charkowscy	Krzysztof (Sułyma) (1799–1813) Apollo (Tereszkewicz) (1813–1817) Paweł (Sabbatowski) (1817–1826) Witalis (Borisow-Żegaczow) (1826–1832) Innocenty (Aleksandrow) (1832–1835)
Charkowscy i achtyrscy	Melecjusz (Leontowicz) (1835–1840) Smaragd (Kryżanowski) (1840–1841) Innocenty (Borisow) (1841–1848) Elpidifor (Bieniediktow) (1848) Filaret (Gumilewski) (1848–1859) Makary (Bułgakow) (1859–1868) Nektariusz (Nadieżdin) (1869–1873) Sawa (Tichomirow) (1874–1879) Justyn (Ochotin) (1879–1882) Ambroży (Kluczariow) (1882–1901) Flawian (Gorodiecki) (1901–1903) Arseniusz (Briancew) (1903–1914) Antoni (Chrapowicki) (1914–1918) Nataniel (Troicki)^[A] (1921–1927) Konstantyn (Diakow) (1927–1935) Innocenty (Letiajew) (1935–1936) Innocenty (Tichonow) (1937) Aleksander (Pietrowski) (1937–1938)
Charkowscy i bohoduchowscy	Stefan (Procenko) (1945–1960) Nestor (Tuhaj) (1961–1964) Leonid (Łobaczow) (1964–1967) Leoncjusz (Gudimow) (1967–1970) Nikodem (Rusnak) (1970–1984) Ireneusz (Seredni) (1984–1989) Nikodem (Rusnak) (1989–2011) Onufry (Łehki) (od 2012)