Inspekcja Zbożowa

Inspekcja Zbożowa – naczelny organ administracji rządowej istniejący w latach 1952–1970, mający na celu przeprowadzanie kontroli dystrybucji i obrotu produktami zbożowymi.

Powołanie Inspekcji

Na podstawie ustawy z 1952 r. o Inspekcji Zbożowej powołana nowy organ.

Zakres działania

Do zakresu działania Inspekcji należała:

• inspekcja skupu oraz zbytu zbóż i przetworów zbożowych w zakresie składowania, przetwórstwa i transportu,
• badania i określania jakości zbóż i przetworów zbożowych, stanowiących przedmiot skupu i zbytu.

Uprawnienia Inspekcji

Do wykonania swoich zadań organy inspekcji uprawnione były do:

• wkraczania do pomieszczeń oraz środków transportowych, w których znajdowało się zboże i jego przetwory lub które były przeznaczone do składowania albo przewozu zbóż i przetworów zbożowych,
• pobierania prób zbóż i ich przetworów,
• przeglądania dokumentów i ksiąg oraz żądanie wyjaśnień.

Inspekcja Zbożowa podlegała Prezesowi Centralnego Urzędu Skupu i Kontraktacji.

Kierownictwo Inspekcji

Na czele Inspekcji Zbożowej stał główny inspektor, któremu podlegały delegatury wojewódzkie.

Na czele wojewódzkich delegatur stali wojewódzcy inspektorzy.

Na wniosek głównego inspektora Prezesowi Centralnego Urzędu Skupu i Kontraktacji powoływał delegatury powiatowe, na czele których stały powiatowi inspektorzy, podlegli wojewódzkim inspektorom.

Głównego inspektora oraz jego zastępców powoływał i zwalniał Prezes Centralnego Urzędu Skupu i Kontraktacji.

Zniesienie Inspekcji

Na podstawie ustawy z 1970 r. o Państwowej Inspekcji Skupu i Przetwórstwa Artykułów Rolnych zniesiono Inspekcję Zbożową.