Inspektorat Graniczny Straży Celnej „Żywiec”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inspektorat Straży Celnej „Żywiec”
Inspektorat Graniczny SC „Żywiec”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1928

Organizacja
Dyslokacja

Żywiec

Formacja

Straż Celna

Podległość

Dyrekcja Ceł „Lwów”

Inspektorat Straży Celnej „Żywiec” – jednostka organizacyjna Straży Celnej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-czechosłowackiej w latach 1921–1928.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. W 1921 roku w Żywcu stacjonował sztab 7 batalionu celnego[3]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[4]. Inspektorat Straży Celnej „Żywiec”, wraz ze swoimi komisariatami i placówkami granicznymi, znalazł się w podporządkowaniu Dyrekcji Ceł „Lwów”[5]. W 1926 roku w skład inspektoratu wchodziło 6 komisariatów i 34 placówki Straży Celnej[6].

Rozporządzeniem ministra skarbu z 30 czerwca 1927 roku rozpoczęto reorganizację Straży Celnej[7]. Odtąd Naczelny Inspektorat Straży Celnej podlegał bezpośrednio ministrowi skarbu, a Naczelnemu Inspektoratowi podlegały inspektoraty okręgowe[8]. Te ostatnie przejęły kompetencje dyrekcji ceł[9]. Inspektorat Straży Celnej „Żywiec” przemianowany został na Inspektorat Graniczny Straży Celnej „Żywiec” i wszedł w podporządkowanie Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Celnej[10].

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie inspektoraty

Funkcjonariusze inspektoratu[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna w 1927[6]:

  • kierownik inspektoratu – inspektor Antoni Smólski
  • pomocnik kierownik inspektoratu – podkomisarz Teofil Wysocki
  • funkcjonariusze młodsi:
starszy strażnik Stanisław Międzyrzycki (265)
strażnik Kazimierz Węgrzyniak (1924)
strażnik Józef Kończak (2000)

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Organizacja inspektoratu w 1926 roku[11]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]